Hans Manders

Augustus

 

Een maand van zon en zwoele dagen,

Van langzaam loom gelukkig zijn,

Van gulle glazen witte wijn,

Van wentelen in welbehagen.

 

De tijdsdruk lijkt wat te vertragen

Bij zoveel uren zonneschijn

En lopend langs de waterlijn

Lijkt ieder lot heel licht te dragen.

 

Toch is er het besef bij vlagen:

De zomer zal zo over zijn

Waarna de herfst weer op komt dagen

Die snel herovert zijn terrein.

 

Ik tracht dat beeld steeds te verjagen.

Ik schreeuw het toe: Ga weg! Verdwijn!