INHOUD 
HANS MANDERS
HOME
POËZIE
KUNST
FOTOGRAFIE
TEKSTEN
AUTEURS
AUDIO
BRABANTS
SPECIAAL

print pagina

Hans Manders

Bij de dood van Swiebertje

 

Nu Swiebertje gewoon is overleden

Is ook van mij een stukje doodgegaan.

Mijn jeugd, het fundament van mijn bestaan,

Behoort helaas voorgoed tot het verleden.

 

Toen hij zich nog in zwerverspak verkleedde

Wist ik nog niet dat hij ooit dood zou gaan,

Ik nam al wat hij deed voor waarheid aan

En zag het leven nog als één groot heden.

 

Maar tijd verstreek, ik zag van lieverlede

Dat Swiebertjes en Saartjes niet bestaan.

Terwijl de jaren stuk voor stuk vergleden

Vergat ik al zijn grappen langzaamaan.

 

Het is al vijfendertig jaar geleden,

Toch glijdt er langs mijn neus een kleine traan