Sinds ik een leesbril heb,
kijk ik wat anders naar de wereld. Dat heeft natuurlijk niets met die bril
te maken, maar alles met het ouder worden. Mijn kinderen zitten alledrie
in de puberteit. De grijze haren beginnen langzaam maar gestaag op te
rukken. Gaandeweg moet je dan constateren dat je met een wat ouderwetse
bril naar de wereld van vandaag begint te kijken. Soms verwonderd, soms
verbaasd, soms een beetje boos, vaker ook met een vleugje nostalgie. In
‘Mijn bril’ kijk ik wekelijks door mijn bril naar het leven in deze
tijd. Het leven van ouders met opgroeiende kinderen. Het leven in een
gewoon Brabants dorp en wat er zich daarbuiten afspeelt.
