|
|
|
gedichten
de achtertuin
ik neem je mee naar mijn achtertuin daar is de blauwe lucht van jou zwaaien bomen over je hoofd zwemmen vissen in de lucht groeien bloemen door je heen
daar ben jij omsloten door het groen van de wereld en van niemand
------------------------------
je ligt op bed zoals eens in je moeder niet licht maar zwaar als een loden kind
ontstijg je last val naar boven in het leven word licht in je geboorte
------------------------------
overtocht
kinderen van de oceaan zijn wij wij waren het water dat we nu bevaren
tussen de golven zijn we als door bergen omsloten klein en krachteloos
deinend op het groen blauw universum weten wij niet wie we zijn maar zouden wij in het diepst van onze ziel zinken willen
------------------------------
zielereis
leven; aan de dood gegeven ogen leven; aan de dood gegeven beweging leven; uit de dood groeiend stof
terwijl alles om haar heen beweegt ziet de ziel wat ze ziet en zwijgt
tot ze ooit de ogen teruggeeft en het geheim stom achterlaat
------------------------------
gestenigd
zouden alle mensen van wie ik ooit afscheid nam naar me toe komen omringd zou ik zijn door een zee van mensen vergaan zou ik in elk gezicht en gestenigd door herinneringen uit elkaar vallen in elk van hen
------------------------------
la vie et moi
de tegenzin van het leven ten aanzien van mij zijn onwil
mijn handreiken zijn wegzien
mijn hoop zijn schouderophalen
de schaamte van het leven ten aanzien van mij zijn gêne
------------------------------
ik leefde zonder vleugels strompelend mijn weg
overal hoog boven mij vlogen mensen
te hoog om mij te zien gaan
en mijn roep te verstaan
------------------------------
zachte armen
mijn leven was een vrije val langs liefde viel ik greep greep mis verder viel ik door lasten verzwaard door winters door zomers tot ik alleen en bejaard te pletter viel in de zachte armen van de dood
------------------------------
de gerimpelden
achter hun rimpels verborgen onherkenbaar voor elkaar voor ons hun lijven als te grote slappe jassen om zich heen hun blikken roerloos als lijken ze aan de andere zijde
in het laatste restje tijd zijn zij de gerimpelden tot hun heengaan het stof waartoe zij zullen vervallen
------------------------------
opgebaard
als je eerder gaat dan ik zal ik je lijk aanschouwen mijn god wat zul je stil zijn in je niet-zijn maar je beeltenis in haar verschrikkelijk zwijgen zal schreeuwen in mijn hoofd
------------------------------
wij weemoedigen zochten elkaar
wij kwamen tot leven uit vergeelde foto’s
en verlangden samen te zuchten onder avondluchten
onder alles wat ooit was waren wij klein zoals ook onder alles wat ooit zal zijn
wij weemoedigen wij zochten elkaar om in het herinneren groot te zijn
------------------------------
voor Larissa
is er nog licht aan het eind van je zicht daarbinnen waar niemand is in je immer-donker
meer kan ik niet hopen dan zo nu en dan je lach op te wekken en je even te verlichten van je immer-donker
laat de hele wereld stil zijn als je fluistert zingt en als je straks gaat van donker in donker mogen er dan miljoenen lichtjes op je wachten
------------------------------
“in gouden jaren verlangden we naar gouden jaren”
------------------------------
godverdomme beter een vloek uit het hart dan een gebed uit het hoofd amen
------------------------------
stadsgedicht
overal ligt ze leeft ze spreekt ze de verborgen stad achter muren en daken aan oog en oor onttrokken
tussen vallende schuttingen ademen zacht de tuintjes liggen versteend de plaatsjes roesten geduldig fietsen
overal waar ik beweeg langsheen plaatsen waar ik nooit zal komen rust ze slaapt ze zwijgt ze
------------------------------
Rijnland
wij reden met wijde bogen langs het ochtendlijk water zweefden door Dürer en Grünewald verlangden te reizen tot ons sterven
zij hadden de wereld wij niets meer buiten momenten
eeuwen van toneel prachtig voor de helderen van geest die altijd zullen leven
nog steeds in het water de heuvels de wouden praten ze met ons zolang we reizen
------------------------------
Antwerpen Linkeroever
de aarde het water werden even tot hemel
de tango steeg langs je lichaam omhoog
klanken van geluk hoog hoger nog dan de toren prachtig verheven boven de huizen ver ver achter het water
stad voorbij de bocht van de rivier geschilderd op de blauwe lucht
wij zijn geliefden doorheen momenten en trillen na van geluk als de hemel met de glinstering van het water verdwijnt
------------------------------
de bomen
aarde; moeder van mijn wortels waar nu de koude zwaar op rust
lucht; kind van mijn kruin nu groen bevroren omheen mijn takken
ontdooi en laat mijn stam onhoorbaar zuchtend zacht krakend als het ijs weer wiegen in zachtwarme zomerwind
geïnspireerd op het schilderij ‘Jagers in de sneeuw’, 1565, door Pieter Bruegel
------------------------------
tekenen
als een vogel in blinde vlucht vliegt mijn hand door de papieren lucht
------------------------------
avond
achter het rode huis ligt de tuin warm zwevend rondom mij en ik adem de van paars doordrenkte avond
de bomen zijn koningen hier als zij slapen verzwaren zij de donkerte ontwaken zij dan nemen zij iets van de nacht mee de ochtend in
ga ik zitten dan zullen ze oplettend toezien dat ik hen gelijk blijf in onbeweeglijkheid dus blijf ik traag wandelen tussen onhoorbaar groen fijn angstig en behaaglijk behekst
------------------------------
het donker spreekt:
wat doet gij hier wakker temidden van mijn donkerschijnsel
uw gedachten zijn een ruisen in mijn stilte
uw ogen schijnen in mij als sterrengeflonker
betreed de slaap sluit uw blik en laat mij duister zijn
------------------------------
uur der poëzie
in het holst van de nacht
ligt de verborgen schat der poëzie
die me zachtjes rinkelend wakker maakt
en mijn pen doopt in ziele-inkt
------------------------------
de leugen lacht om zijn ontmaskering zet een ander masker op en vervolgt zijn weg
------------------------------
kinderen jullie spelen jullie ouders ook maar met de wereld
op een verschraalde bol huilend zullen jullie dromen moeten leven
en morgen zijn duizenden morgens
tot iedereen spelen kan
kinderen weer en ouders ook
ooit
------------------------------
naar Prediker
geen hemel geen hel geen zin of onzin
geen dwaasheid geen wijsheid geen vraag of antwoord
alleen door licht en duister
de reis
------------------------------
|