Henk
Govaers
gedichten
avond
achter het
rode huis
ligt de
tuin
warm
zwevend
rondom mij
en ik adem
de van
paars doordrenkte avond
de bomen
zijn koningen hier
als zij
slapen
verzwaren
zij
de donkerte
ontwaken
zij dan
nemen zij
iets
van de
nacht mee
de ochtend
in
ga ik
zitten
dan zullen
ze oplettend toezien
dat ik hen
gelijk
blijf in
onbeweeglijkheid
dus blijf
ik traag wandelen
tussen
onhoorbaar groen
fijn
angstig en
behaaglijk
behekst
|