|
|
|
gedichten
De kerstappel
Het is Kerstavond, koud, guur en alles behalve stil. De wind raast door de straten alsof het iedere sneeuwvlok achterna zit. Binnen knapperen de houtblokken in het openhaardvuur. Springen vonkjes soms als sterretjes in het rond. De warme gloed ervan bereikt de versierde kerstboom met daaronder de cadeautjes. Een feestelijk gedekte tafel staat uitnodigend te wachten. Het wit damasten tafelkleed met rode linten, sfeervolle kandelaars, het kerstgroen… maar verder komen haar gedachten niet.
Het blijft wederom stil deze Kerst denkt ze met een zwijgend hart. Het roert en beroert haar diepste wezen. Geen bezoek, geen diner, geen cadeautjes. Een uitgelezen moment om intens diep bij de stilte te komen denkt Fien. Ze stapt op een kameel en gaat op avontuur naar wat de Kerstgedachte heet.
Het is donker en er hangt een kille mist, ze huivert ervan. Zou de Kerstgedachte verloren zijn gegaan tussen alle drukte? Je kunt het immers niet inkopen, maar vergeten toch zeker ook niet! De inhoud lijkt als een mysterie aan steeds meer mensen voorbij te gaan. Hoog gezeten op de kameel kijkt Fien in het rond. Nee, hier was het echt niet. Alle luxe gedekte feesttafels, cadeautjes, sfeerverlichting en kerstbomen ten spijt. Ze gaat verder de stilte in op zoek naar meer afgelegen plekken. Het wordt steeds donkerder, kouder en stiller. Af en toe staat ze stil en huivert tot diep in haar hart. Roept dan met een angstig bevend stemmetje: Kerstmis waar ben je?
Het blijft stil… De kameel geeft gelukkig warmte en kijkt haar troostend aan. Zijn vochtige ademwolkjes zijn als een warme deken. Ze klemt haar armen om hem heen voor enig houvast. Het landschap vertoont nu enkel nog een open vlakte vol laaghangende mistbanken. Een uil vliegt op en voor haar uit. Bladeren beginnen te ritselen. Een zachte windvlaag strijkt langs haar benen en beroert de kameel om verder te gaan. Maar met iedere stap die hij verder gaat wil ze liever terug naar huis. Dan maar geen Kerstavontuur. Ze is bang in het donker en bang voor wat ze zou kunnen vinden hier buiten in dit afgelegen duistere gebied. Overal wordt Kerstmis geschreeuwd behalve hier, dus is het hier vast niet.
Haar hart klopt in haar keel. Wat is er mis met mij denkt Fien, wat doe ik hier? Waarom zit ik niet gewoon thuis op de bank te mediteren voor de wereldvrede. Jezus het Kerstlicht was geboren in een stal en lag in een kribbe. Hoe zou Hij dat tegenwoordig doen? Ze lacht om haar eigen gedachten en krijgt weer moed en zelfvertrouwen. Natuurlijk is het een metafoor van een ingewikkeld mysterie. Ze besluit om nog verder de diepte en de stilte van het landschap en zichzelf binnen te gaan.
Haar innerlijke rust wordt nu intenser. Ze begint te genieten van alles om haar heen en raakt weer vertrouwd met de natuur zoals vroeger. Bij een grote dennenboom staat ze stil en wordt overrompeld door een prachtig uitzicht dat haar een intens gevoel van rust en vrede geeft. Haar geest spoort haar niet meer aan om verder te gaan. Ze stapt af en schuilt zich onder de dennenboom tegen de kameel aan. Met zijn adem tegen haar hals nestelt ze zich tussen zijn voorpoten. De nacht is nu volkomen helder en de lichte vrieskou deert haar niet. Zelfs de sterren zijn nu zichtbaar aan de hemel. Alles is in harmonie.
Ze voelt zich geborgen in wat het leven haar biedt. Alles wat ze daarvoor nodig heeft is hier aanwezig. Ze voelt het geluk stralen in haar hart en zwijgt. Het is een heilige intens stille nacht en ze beseft: Kerstmis is overal, maar vooral in je hart. Er valt een dennenappel naast haar neer. Ze raapt hem op en snuift de heerlijke verse dennengeur op. Plotseling denkt ze aan Eva in het paradijs. Maar nee denkt ze, dat is een heel ander verhaal. Geef mij deze kerstappel maar. Ze nestelt zich nog verder in en valt in slaap. Er is vrede op aard.
Henny van Herck 12-12-2017
|