Herbert Mouwen

Verwoeste stad

In een stad die duizenden bommen ontving,
nu een aangenaam betonnen landschap, horen
minimaal tien bomen te staan, al is het maar
om jou te leren tellen, zei mijn moeder op de

Westblaak - Even later zei ze hoorbaar tegen
zichzelf terwijl ze zwierend om haar as draaide:
Hier stond het huis! - Ze keerde nooit terug

Uit mijn mond hoor je de komende jaren nog
honderden verhalen, zei ze, al is het maar
om ze op te schrijven of door te vertellen

Duizenden bomen, voor elke bom één, waren
groot toen ik groot was en zij er niet meer was
Haar verhalen waren zo ongelooflijk dat ik
sprakeloos bleef, bang werd dat ik ze vergat