Wervelend om
hun eigen as
getooid in
felle kleuren
De lippen in
verlokkend rood
geven de
zigeunervrouwen
zich over
aan de dans
De violen
zingen hoger
de
strijkstok beweegt zich snel
Emoties
weerspiegeld in muziek
gevangen in
hun spel
ontstijgen
ze zichzelf
Sneller en
onstuimiger
ongeremd in
hun natuur
Wild en vol
vuur
weeft de
meeslepende melancholie
een web van
betovering
De laatste
tonen stijgen op
dan zwijgen
de violen
Het feest is
ten einde en
geruisloos
verdwijnt
ook de
laatste zigeuner in de nacht
