John van der Drift - Gedicht

---

 

 

aan niets

 

aan niets is te merken

dat tijd geen rol speelt

dat leven geen dood kent

dat het Verhaal eeuwig doorgaat

in een andere vorm

 

aan niets is te merken

dat er zich een beweging voordoet

van dualisme naar eenheid

van gespleten zijn naar heelheid

de aarde is tenslotte Gaea, oermoeder

nu haar bevroren verdriet

eindelijk smelt

zullen weldra woestijnen

vruchtbare oasen zijn

 

Peter Jan en Geert

hebben het zo met elkaar gehad

dat ze beiden naakt poseren

in een damesblad

ja, aan niets is te merken

 

dat er een Liefde bestaat

die alles overwint

dat het geen valse hoop is

afscheid te nemen van

al te menselijk streven

om in plaats daarvan

zonder schuld of schaamte

p a s s i o n e e l   te leven

 

 

 

 

---