John van der Drift - Gedicht

---

 

 

Stilvallen

-dit nieuwe begin is werkelijk het einde-

 

niet de traagheid der tragiek

maakte hem zo ziek

zo leeg zo bleek

dag in dag zo week

zodat het leek

alsof hij te verdeeld was

om nog ooit te helen

 

in non-verbale radeloosheid

raakte hij zichzelf kwijt

vermomd als Vadertje Tijd

zou de Duivel zelf

zijn ziel komen stelen

eenmaal zo ver van huis

knelt het verlangen naar Thuis

al snel zo fel als de hel

 

dit is in het kooooooooooooooooooort

de reden dat ik bel

bij wijze van intensive care

in deze barre tijden

en in het algemeen uit mededogen

voor al het menselijk lijden

 

ik vraag je of je God vergeeft

voor de wrede wrange worsteling

tussen wat werkelijk werkelijk is

en wat als werkelijk wordt beleefd

 

emmers angstzweet

zullen worden afgevoerd

als jij je diepste pijn op boert

ik snap je paniek

want zonder die pijn

zul je nooit meer

je afgescheiden zelf zijn

ondanks je frustratie

zak je door de grond

van elke identificatie

 

de vrije val die je maakt

blijkt uiteindelijk uit vrije wil

want je valt samen met je Zelf

in de armen van Liefde

val je stil

 

zonder te schreeuwen

val je stil

dit is werkelijk het einde

van jouw innerlijke schreeuw

 

 

de echo van geboortepijn

 

je zal van nu af aan

alleen maar Liefde Zijn

 

 

detail uit het schilderij 'De schreeuw' van Edvard Munch (1893)

---