Jos de Vet

DE TRANEN VAN DE GOUDVIS

 

er was eens een Govert

hij was goudvis

hij was uniek

er was geen andere Govert

die goudvis was

er was geen andere goudvis

die Govert was

In een kom

bij een kastje

en een muur

zwom hij om

en om en om

en om en om

en om en om

en om en om

in zijn ene oog de muur

in zijn andere het kastje

in zijn ene oog het kastje

in het andere de muur

uur na uur

na uur na uur

na uur na uur

na uur na uur

na uur na uur

enzovoorts

enzovoorts

enzovoorts... . .  .

 

 

LICHT EN DONKER

 

Af en toe, als niemand kijkt

probeer ik heel voorzichtig

wat spaanders zonlicht op te wrijven

tot ze sprankelen als kinderogen

 

of scherven schaduw op te poetsen

glimmend zwart als vroeger

onze schoenen op zaterdag

met de beloftegeur van zondag

 

 

LINTJE

 

Op een dag kreeg ik een lintje

van ons aller koningin.

Jos, zei zij, zeg mij wat vind je?

Is dat lintje naar je zin?

 

Zeker wel, ik vind het prachtig.

Nee, zo’n lintje is niet niks.

Jouw gebaar is echt reusachtig.

Hartelijk bedankt hoor, Trix

 

Ach, het is gewoon een lintje,

zei Trix, van mijn oude hoed.

Die was helemaal versleten

maar dat lintje was nog goed

 

Luister Trix, je moest ook weten

zei ik, wat er is gebeurd.

Ook mijn hoed was kuis versleten

maar daarom niet lang getreurd.

 

Op zes januari reden

er drie koningen voorbij

en ze stopten stande pede

toen ik groette, en ik zei:

 

Driekoningen, Driekoningen,

ach, geef mij een nieuwe hoed

(Er gaat niets boven Groningen)

en ze zeiden: Dat is goed.

 

Trix vond het wat overdreven

van die drie, om -naar ik vroeg- 

grif een nieuwe hoed te geven:

tweedehands is goed genoeg

 

“Oude hoeden, nieuwe linten”

Het kan dus ook omgekeerd

dank zij Trix en de drie Wijzen

had ik weer iets bijgeleerd.

 

---