Leo Mesman

AAN MIJN VADER

Eerst komt het Leven, dan de Strijd,
daarna de Dood, en men is alles kwijt.

 

Ik zie mijn vader, het hoofd iets gebogen,

onder het lamplicht op het tafelkleed

de balans opmaken van een dag lang zwoegen,

waarbij hij munt bij munt in stapels meet.

 

Zijn kiel en venttas heeft hij afgegeven

en een sigaar bewierookt zijn gezicht

terwijl zijn handen zoekende bewegen

en cijfers maken in onleesbaar schrift.

 

Ik zie zijn beeld en hoop na al die jaren

die zijn vervlogen sinds hij sterven mocht

en niemand hem nog voor de dood kon sparen,

 

in mijn leven, hoe anders ook gevaren

dan hij in mij te investeren zocht,

zijn meerwaarde met rente te bewaren.

---