Leo Mesman

WILDE GANZEN

In het vredig luchtruim boven onze stad

vlogen, vanochtend vroeg, drie volmaakte

 

V-formaties van wilde ganzen over.

Hun raspend stemgeluid verstoorde ruw

 

de dromerige staat, waarin ik mij

op weg naar het station bevond.

 

Het riep een scherp verlangen in mij

wakker, dat mij bijna de pas afsneed.

 

Ik wilde niet meer naar mijn werk en

zachtjes verder sterven op kantoor.

 

Ik wilde weg, naar buiten, door kale

bossen dwalen, de geur van rotte

 

blaren ruiken, de herfstwind voelen

snijden op mijn huid! Ik wilde vrij

 

zijn, maar ben toch in de trein gestapt

en heb er dit gedicht geschreven:

 

omdat ik niet het lef van wilde ganzen had.

 

---