Martijn Benders

Zo gaat het, en niet anders

De spelfouten
zitten als goedkope hoertjes
voor de ramen in zijn gedichten

terwijl de lezers met de kraag omhoog
in hun regenjassen langsloffen

steekt er af en toe verleidelijk
een in kant verstrikte
hanepoot uit het raam.

Het nummertje is zo gemaakt.
Het felrode licht van de grammatica
verwarmt het inktzwart gedogen

van de straat. Puntkomma! Puntkomma!
De lezer gaat zijn boekje te buiten

en legt na een of twee minuten
20 euro op tafel neer

De dichter trekt zijn gulp open
en zijn strikje los en huppelt dolblij
als een dun lichtje naar de horizon

terwijl de lezer door streng kijkende
geüniformeerde vlindermannen
in de kladden wordt gegrepen.

M.H. Benders - 19-12-2004