|
|
|
gedichten
Spoor
De reis gaat verder, zei hij het overstappen gaat door waar eindigt dit voor hem die geen bestemming heeft het is als reizen op enkel spoor geen weg terug langs berm en volkstuin waar huizen staan opgericht vol van tuingereedschap en zin in leven en in teling. Het spoor hem zo gelegen al die tijd is afgebroken, het is niet meer dan twee metalen staven op een dwarse balk.
Het zoeken in het grove grint rilde hem zijn leden de pet op het achterhoofd geschoven bij het vinden van het wezen dat zich klaar verklaarde in het donker van de nacht.
Hij zit op zijn gemak alsof hem niets gebeuren kan en ziet de treinen langs zijn grond geschoven komen en kan een lichte buiging met het hoofd niet onderdrukken.
|