|
|
|
gedichten
Stadsverleden
De stad was nog van toen wij liepen om ergens heen te gaan mijn moeder en ik van Wouwseweg langs Kade over Oude Markt voorbij Sint Jan door Molenstraat en over Hoge Brug -treden naar voordeuren op en af dribbelde ik sprong bok over stenen palen schommelde kettingen piepend heen en weer- dan Hoogstraat door en Kalsdonk op en links de Eindstraat in waar oma Trui mij gele gazeuse gaf en één froufrou naar ik nu besef een eindstaat van geluk.
De straten ken ik niet meer terug. Ze zijn wekelijks opgemaakt al jarenlang; de stenen palen met zware ketting verdwenen, de treden voor geslecht. De stad leeft, zegt men. Mijn stad sterft dag na dag en ik ben een vreemde in mijn herinnering, een passant.
|