|
|
|
gedichten
Over de kinderen
Zelfs de woorden die wij schrijven zullen de kinderen niet weerhouden wereldleiders te verstaan als spraken dezen als goden, zullen hen niet weerhouden puntige vingers te zien als wezen deze de juiste weg.
Wij dienen te zwijgen, weten niet welke idealen onze kinderen de oren wassen met welk groots gelijk, met welke enige waarheid dezen de wereld onder henzelf verdelen, de huizen van onze ouders onder luid geraas voor het laatste bezoek verplaatsen.
Wij strelen onmachtig de kinderen hun gewonde armen, wij bedekken met diepe kussen hun lichaam likken met korte tong hun oren schoon. Al rijden nog deze vreemde vrachtwagens vol honger door onze straten, langs onze huizen, na onze stad verder als bestonden wij niet, als was onze grond van dezen gepacht en al is onze woning een verpletterd thuis, de kinderen strelen wij hun harten, blazen hun geesten in weerwil van dit alles leven in.
|