Als een steen in onze handen

Wij lieten u daar achter

op de kale vlakten

in het oosten

zovelen van de onzen

zijn daar gebleven

Wij lieten u daar liggen

op de modderwegen

in sneeuw en regen

geen hart kan dit vergeten

geen hoofd is als weleer

Wij bleven zelf daar achter

op de grote heuvels

in de geulen

met leem op onze handen

een schim uit uw verleden

Wij keerden weer en zochten

onze kameraden

wij lieten u daar liggen

op sneeuw en modderwegen

nu zien wij uw gezichten

Het werk ligt hier te wachten

het werk is als voorheen

daar zijn ook jonge krachten

en duizend jonge ogen

wij voelen ons nog vreemd

Dat dode deel in Duitsland

die donkere last in ons

is als het ijzer in de oven

en als een steen in onze handen

het beste deel van ons

(1948)