In de tijd van oorlog  

Klein moedertje zat over haar poppen gebogen

en telkens moest zij haar tranen afdrogen

want vader was naar de oorlog gegaan

en zij moest nu helemaal alleen moeder bijstaan.

Zij zat te schreien

en tussenbeien

streek zij haar poppetjes haar

en zij zei “het is toch heel raar

dat zoveel verdriet zou zijn

in die mooie wereld van mijn.”

(Herinnering aan mijn vader toen ik vijf was, die zich in WO-1 als vrijwilliger bij het Franse Rode Kruis had opgegeven.)

(jaren twintig)