|
|
|
poëzie
Kinderen…
Geef ze niet te veel cadeautjes Geef ze niet altijd hun zin Geef ze liefde, tijd en aandacht Geef ze Yang en geef ze Yin Geef ze wortels, geef ze vleugels Geef gerust iets tweedehands Geef ze al wat niet te koop is en ze worden heel wat mans
Mijn dagboek stond er vol van Ik was toen twaalf jaar Hij was mijn grote liefde Maar daar bleek niks van waar Ik heb het hem verteld laatst en hij lag in een deuk! Nu zijn we beste maatjes Vooral zijn vrouw is leuk!
Aardbei
Oh zoete rode zomervrucht Zo sappig als een eerste kus Erotische romanticus in de zwoele avondlucht Heel anders dan olijven die -de kleur en smaak ten spijt in sensualiteit daarbij vér achterblijven
Hij werd geboren in een wieg vol zorgen Groeide groot zonder veel liefde of geluk Was altijd somber en zag ’t nooit eens zitten Eigenlijk was zijn leven vroeg al stuk De tegenslagen leken wel steeds groter Het werd steeds moeilijker gelukkig eens te zijn Geen troost was er geen hoop meer en geen uitweg De enige oplossing lag nét voor de trein
Vanochtend was de uitvaart in zo’n centrum waar t gratis is… Hij had geen rooie cent Slechts zeven mensen waren er aanwezig Da’s toch te weinig, ook als je ’m had gekend
Poëziealbum-versje voor ouderen:
Blijf actief en soms ondeugend eweeg genoeg en wees ‘ns stout Train je hersenen voldoende en doe nu en dan iets fout
Als je geld hebt, wees niet zuinig behalve wel dan op jezelf Heb je kinderen, maak geen ruzie Bemin familie als vanzelf
Koester al je grijze haren Ook je pijntjes nu en dan En vooral: koop géén geraniums Da’s al wat ik je zeggen kan
Moonlight Serenade
De schemer wordt al nacht als jij met mij in ’t mulle zand een slowfox danst en lacht Honderd bomen om ons heen maken ons podium klein en dicht Ze zeggen: “kijk die twee een serenade krijgen van de maan en zijn serene licht
Toen je bij dorst nog water dronk Het potlood sleep nog met ’n mesje In ‘t gras kon liggen zonder teken en niet tevree was met een zesje Toen brood heel bruin en dus gezond was en wij de lunch nog ’s ochtends smeerden We leefden zonder giropas en vroom de ‘Engel des Heren’ leerden Was het misschien tóch beter toen Soms wil ik het wel overdoen
Zeg God, mag ik nog even wat extra tijd misschien? Mijn bucketlist wordt korter maar ik wil nog zóveel zien Als ik dan straks écht oud ben en met het reizen klaar beloof ik hierbij plechtig dán ga ‘k naar Kevelaer
|