Kun je nog een keer, dan mag het
op de wilde vaart: varen, drinken.
Als de zee je lichaam grift, giert het
glas op bloed van continenten.
Jij vuurt jouw torpedo’s niet. Weer
schenk je in. Geen maker is wie reist.
Het zintuig zwerft en komt niet thuis.
Het maakt van jou wat je niet bent.
Het legt van schepen, steden, land
in regels de melken gestalten weg.
Op een verschoten bladzij zeg je
wat je zag: cargo, klip, je vader.
Het roer gaat niet steeds om.
In zout water gedoopt is de pen
die schrijft. Varen, drinken. Mag je
weer dan ga je op de wilde vaart.
Dit gedicht van Yvonne Né werd geïnspireerd door
het logboek 'Flinterhaven' van Jan Doms, en het is daarom door Né
aan Jan Doms opgedragen. KLIK
HIER als u wilt kennismaken met 'Flinterhaven' op deze site.
