Mens
erger je niet
Elke
ochtend als ik het Bossche dagblad lees, waar ook wel eens iets
over Tilburg in staat, krijg ik van mijn vouw op mijn lazerij
omdat ik mij weer eens mateloos zit te ergeren over wat ik
allemaal lees.
Maar
daar ga ik verder niet op in. Hoe ik daar dan op kom? Nou, heel
eenvoudig omdat mijn kleinzoon de leeftijd heeft bereikt dat hij
spelletjes wil doen met ons aan tafel.
En
dit hopelijk nog een aantal jaartjes volhoudt. Totdat ook hij
verslaafd raakt aan televisie.
Nu
zijn we altijd zuinig geweest op de spellen die wij voeger thuis
en later met onze kinderen tot in den treure gespeeld hebben.
En
daar vonden we nog het aloude spel ‘Mens erger je niet’. Bij
iedereen bekend en door iedereen gespeeld. Het spel uit onze jeugd
was niet meer te gebruiken want tot op de draad versleten, maar de
latere versie met de klikdobbelsteen in het midden stond er nog
volledig intact op ons te wachten.
Het
oude spel gaf dikwijls dubbele ergernis. Op de eerste plaats als
je medespelers jouw pionnetjes op legale wijze van het bord
sloegen, maar meer nog als een verliezer de dobbelsteen over het
speelveld smeet zodat hij ergens heen vloog waar hij niet terug te
vinden was en intussen een aantal pionnen van het bord knikkerde.
Bleef niets ander over dan opnieuw beginnen, tot ongenoegen van
diegenen die er beter voor stonden.Bij het latere spel ging dat
niet meer omdat de dobbelsteen zat opgesloten, en de pionnetjes in
een soort putjes stonden.
En
zoveel jaren later als ik tegen over mijn kleinzoon aan tafel zit
bij de diverse spellen dan zie ik mezelf, en meer nog mijn zoon
terug. Een soort déjà vu dus. En dan
gebeuren weer diezelfde dingen. De pogingen om de zaak te
belazeren. De pogingen onzerzijds om hem ongemerkt te helpen, want
als hij dat ziet is het ook weer niet goed.
Teleurstelling
afgewisseld met triomf, onzekerheid en berekening, al deze dingen
zijn zo oud als de spellen zelf.
Aquarium,
bingo, domino, hamertje tik, kwartetten, memo, etc. Het onbegonnen
werk om al deze dingen op te noemen maar als we zo bezig zijn,
hebben we weer hoopjes plezier en zelfs ik heb nog wel eens de
neiging om de zaak ondersteboven te gooien.
