Mijn mooiste jeugdboek kiezen is erg moeilijk, er zijn er zoveel waar ik goede herinneringen aan heb.
Met het stijgen der jaren kwamen er eigenlijk steeds meer bij.
Net als half Tilburg begon ik op de Lagere School met de boekjes van het
Jongensweeshuis, met name Puk en Muk natuurlijk.
Toen kwamen Arendsoog  en Bas Banning. En nog zoveel anderen.
Niet dat ik die allemaal had: ik kreeg één boek met Sinterklaas, en één op mijn verjaardag; en dat was het. Ik praat nu over de jaren vijftig. En onze pa was ook maar een gewone textielarbeider, dus dat kon de bruine niet trekken. Het overgrote deel leende in van de bibliotheek.
Bij ons in de Heikant was er in het patronaat een bibliotheek, en ook ging ik in de Goirkestraat naar de bibliotheek, die was gevestigd in de Mulo-school (je moest de speelplaats over en links in de hoek was de ingang).
Verder ruilde ik met mijn vrienden boeken, heel veel verloren geraakt hierdoor, dit terzijde!
Maar alles wat ik gelezen had, verbleekte bij het ontdekken van de "Bob Evers"-serie geschreven door Willy v.d. Heide. Drie jongens, Bob Evers, Arie Roos, en Jan Prins, beleefden de meest gevaarlijke, doldrieste, spannende avonturen, geschreven in een vlotte en humoristische stijl.
Geen flauw gedoe meer, zoals Arendsoog met zijn krompratende vriend Witte Veder, nee spanning en sensatie met Bob Evers.
Er zijn in de loop der jaren 32 delen van verschenen, allemaal met een schitterende stofomslag.
Ik heb ze allemaal gehad, maar ik ben ze in de loop der tijd ook allemaal weer kwijtgeraakt, op een of andere manier.
Ik denk dat ik ze weg heb gedaan omdat ze stukgelezen waren, of weg heb gegeven, jaren later, aan kleine neefjes.
Jaren later kwam ik ze weer tegen toen ze als pockets verschenen.
Dat wekte mijn belangstelling weer op en ik ben toen weer op zoek gegaan naar de originele banden met de stofomslag.
Nou ik niet alleen, bleek al snel, heel mijn generatie met mij. 
Ja, er waren er nog genoeg te koop op boekenmarkten en bij antiquariaten, maar de prijzen waren iets gestegen!
Van 50 gulden tot 100 gulden per stuk (voor de moeilijke nummers), dat vond ik toch wel aan de wat hoge kant.
Vooral omdat ik al begonnen was met het verzamelen van de oude uitgaven van het R.K.Jongensweeshuis, en dat loopt ook flink in de papieren, ben ik daar maar niet aan begonnen, maar heb ze allemaal nog wel eens herlezen, deze keer in de pocket uitgave, via de bibliotheek.
Nee, niet de bibliotheek van de Heikant of het Goirke, maar die op het Koningsplein!

Maar naast boeken heb ik vanaf mijn jeugd ook heel veel strips gelezen, strips die ik nu al jaren verzamel.
Ik las gewoon alles wat los en vast zat, van het "Roomsche Leven" voor de prent van Cees Robben, tot "Eric de Noorman" in het "Nieuwsblad van het Zuiden".

En "Eric de Noorman" is altijd mijn favoriete strip geweest en gebleven.
Vroeger omdat de verhalen spannend waren, en later toen ik ontdekte hoe schitterend eigenlijk de tekeningen zijn.
Ook hier was het weer een toevallige ontdekking op een rommelmarkt van een oud deeltje van Eric die me weer terugbracht in de tijd, het was een herontdekking , en ik besloot om te gaan proberen de hele serie weer compleet te krijgen.
Dat is me gelukt, na vele bezoeken aan stripbeurzen en boekenmarkten door het gehele land, en de serie heeft een prominente plaats in mijn verzameling.
Dat mag ook wel, want net als de eerder genoemde Bob Evers serie was Eric ook flink in prijs gestegen, zeker sinds er een stripcatalogus op de markt kwam, die iedere handelaar onder zijn kraam of toonbank had liggen.
En bij iedere nieuwe uitgave hiervan (om de 4 of 5 jaar) waren de prijzen uiteraard weer gestegen.
Maar een hobby mag geld kosten, dus heb ik toch maar doorgezet En dan te weten dat vroeger de boekjes 75 cent per deeltje waren.
Eerst kwam een nieuw verhaal in de krant, en daarna kwam het in boekvorm uit, ik zie me nog rijden naar de kiosk op de Heuvel om het nieuwe deeltje te gaan kopen.
Nee, lenen bij de bibliotheek hoefde ik toen niet meer, want mijn financiële  situatie was door de komst van "zakgeld" flink verbeterd.
Ik denk ook niet dat ze in de bibliotheek werden aangeschaft, want er heerste een banvloek op strips.
Iedereen van mijn generatie die stiekem Dick Bos las, weet waar ik het over heb.
Nee, ik kocht de strips altijd op de genoemde kiosk op de Heuvel (de andere helft van het gebouwtje was een bushuisje), ook was er een kiosk op het N.S.-station op de Spoorlaan, maar mijn favoriete plek was toch wel een  winkeltje op de splitsing Bredaseweg en de Korvelseweg, ik geloof dat het de Zomerstraat was, een diep smal winkeltje (Ko de Laat heeft het enige tijd geleden nog eens treffend omschreven in een van zijn colums).
Daar lag alles broederlijk naast elkaar, Eric de Noorman, Kapitein Rob, Tom Poes, De onbekende Stille, Fred Penner, Kappie, noem maar op, en daar moest ik dan een keus uit maken, met mijn paar gulden zakgeld, de wereld is hard!!
Ik verzamel nog steeds strips met heel veel plezier, ik heb geprobeerd mijn passie voor strips over te brengen op mijn kinderen, maar dat is maar ten dele gelukt, met uitzondering van mijn oudste zoon, zou de rest het liefst de hele boel verpatsen!
Ik heb gezegd: over mijn lijk; nou daar wachten we dan wel op, was het antwoord!
Maar misschien is er hoop bij mijn kleinkinderen, al zou ik ze op deze leeftijd niet graag een deeltje van Eric de Noorman in handen geven,want het gevaar bestaat dan wel dat ze het na een halfuur komen teruggeven met alle zwart-wit plaatjes netjes ingekleurd!