Aan heel veel "mooie" jeugdboeken heb ik goede herinneringen.

Zoals de boeken van Puk en Muk, ik had ze allemaal.

Vrouw Holle vond ik er prachtig in, met Moortje in Amerika en Puk en Muk in China.

Vaak was er op school zo'n vraag waar niemand antwoord op kon geven.

Iedereen zat te popelen om zijn geluk te beproeven met wat hij dacht dat het juiste antwoord was, iedereen kreeg een beurt, niemand wist het.

Vaak wist ik het uiteindelijk wél, gewoon omdat ik erover gelezen had in één van die Puk en Muk boeken.

Mijn moeder ging in de oorlog boeken lenen bij de bibliotheek van boekhandel "de Wekker" in de Willem-II straat. (In Tilburg)

Als ze binnenkwam kreeg ze een seintje van mijnheer de Wekker en als er dan geen klanten meer in de winkel waren haalde hij één, of een paar, boeken onder de toonbank uit die mijn moeder dan voor mij kocht.

Vast met het oog op mijn verjaardag of Sinterklaas of zo.

Mijn boeken stonden op planken op mijn kamer, genummerd en wel. Die nummertjes stempelde ik zelf.

Van die postzegelachtige etiketjes met een blauw randje.

Ik zette de boeken op alfabet maar kwam wanhopig in de knoop als er ergens een boek tussen moest dat er later bij gekomen was.

Een probleem dat ik toen niet kon oplossen.

Nu intussen wel omdat ik inmiddels 18 jaar bij een openbare bibliotheek gewerkt heb.

Het werd allemaal nog een probleem toen mijn ouders van het hoofd van de school, "Oude Dijk", de boodschap kregen dat ik te veel las, op rantsoen werd gesteld met 2 boeken van de bibliotheek van de school, en thuis de boeken achter slot en grendel zouden moeten zodat ik niet meer dan die 2 boeken kon lezen.

Dat deden mijn ouders dus niet, gelukkig. Van de bibliotheek nam ik natuurlijk héél dikke boeken mee!

Het allermooiste boek, achteraf een smartlap denk ik, was voor mij, al voordat ik zelf lezen kon, "Annetje Hakkel".

Het gaat over een vreselijk arm gezin waarvan een dochterje, hakkelend, goed kan leren en graag onderwijzeres wil worden.

Dat is onmogelijk omdat er totaal geen geld is. Een vloerendweilende moeder en een drinkende vader.

Maar er komt redding.

De onderwijzeres van Annetje zorgt dat het meisje mag gaan leren.

Uiteindelijk loopt het toch nog mis omdat de vader een ongeluk krijgt en het meisje moet alsnog naaister worden.

In de laatste alinea wordt dramatisch verteld dat de zestienjarige Annetje haar eerste grijze haar heeft. 

Nog steeds bewaar ik dat boek.

Als je je handwerk voor dat seizoen al af had vóór het schooljaar om was, mocht je voorlezen en zelf een boek meebrengen.

Ik weet nog dat de hele klas in tranen zat en tot onze verbijstering ook de handwerkzuster, Zuster Albertine.

Die overigens heel lief was.

Een beetje lang verhaal, maar dat krijg je van al dat lezen.

gonja van den braak - mutsaers