Favoriete boeken uit mijn lagere-schooltijd: ( 1942-1949)

Op de St. Janschool in de Kasteeldreef in Tilburg hadden de fraters een
schoolbibliotheek van ruim 300 boeken. Ik wilde die graag allemaal lezen,
maar dat is me niet gelukt. Het kostte geloof ik vijf cent om een boek te
mogen meenemen naar huis. En al is dat niet veel, toch had mijn moeder er
moeite mee om mij en mijn broers elke week die centen te geven. Je mocht
trouwens pas vanaf klas 4 boeken lenen uit de bibliotheek. De boeken stonden
in een vrij ondiepe maar grote kast in de gang bij de voordeur van de
school. Tegenover de kast was een soort spreekkamer waar de jongens zaten
die de boekenuitleen moesten registreren. Dat baantje zou ik graag gehad
hebben maar ik ben nooit bibliothecaris geworden. Na schooltijd kon je er
terecht, maar niet elke dag. Ik geloof zelfs maar 1 keer per week.

Ik vond bijna elk boek interessant, want alles was nieuw voor me.
Illustraties vond ik belangrijk, maar de omslagtekening telde niet mee, want
er zat altijd een bruinrode kaft om de boeken. Er stonden verscheidene
boeken van de Puk en Muk-serie in de bibliotheek. Ik heb ze allemaal
gelezen en ik vond ze leuk. Dan waren er de boeken van een serie die door
het RK Jongensweeshuis werden uitgegeven in een soort brochurevorm. Pieter
Jong, de held van Lutjebroek was er zo een. Dat ging over een zoeaaf die
ca 1870 voor de paus ging vechten in Italië tegen de verfoeilijke Garibaldi.
Ik geloof dat ook De brandende rijksdaalder een boek uit die serie was. De
titel slaat op de wroeging die een jongen krijgt na het stelen van een
rijksdaalder.

Uitgeverij De Spaarnestad was voor mij een soort keurmerk. Op de titelpagina
van hun boeken stond een vignet met de woorden Roomse kleur in het werk er
omheen gebanderolleerd. Ik herinner me Bas Baanders wordt uitbesteed, een
boek over een weesjongen die een pleeggezin kreeg toegewezen. Gruwelijk lot,
vond ik dat, maar het verhaal was positief van strekking. Theo's moeilijke
jaar, ook zo'n boek.

Van Uitgeverij Helmond stonden er heel spannende boeken die allemaal
hetzelfde formaat hadden en vaak geïllustreerd waren door Hans Borrebach.
Kees de koning van de zandbaan was een van de boeken uit die serie. Dat ging
over een aanstaande wielrenkampioen. Een heel spannend boek van Uitg.
Helmond was ook Nuvat, de dappere over een Eskimo-jongen die op zijn eentje
o.a. op berenjacht gaat.

Frater Ermericus las ons in klas 6 voor uit Arendsoog en dat boek stond dus
niet in de bibliotheek. Maar wat leefden we mee met de sportieve cowboy met
zijn vriend de Indiaan Witte Veder. Ik vond het geweldig te horen hoe de
frater de Engelse naam van Arendsoog - Bob Stanhope- uitsprak en de naam van
het stadje waar de familie Stanhope woonde: Mining Valley. O ja en dan was
er nog het onovertroffen paard van Arendsoog, Lightfeet. Ja, ja, we beleefden
wel wat in die sobere tijden vlak na de oorlog.

Maar als ik een nummer één moet noemen, kies ik voor De vuurduivel,
geschreven door Johan Ram en uitgegeven door De Spaarnestad. Wat was dat een
mooi en spannend boek, vond ik. Wat ik me er nog van herinner is het
volgende: een oom heeft een fantastische snelle auto gebouwd waar zijn
neefjes in mogen meereizen. Oom gaat namelijk zowat een wereldreis maken. De
auto heeft snufjes die doen denken aan de later beroemd geworden auto van
James Bond. De reis begint op de Dam in Amsterdam. Boven het hoofd van de
chauffeur is een schermpje waarop te zien is welke stad men nadert. Als er
gevaar dreigt, blijkt de auto met gemak ook te kunnen varen. Zelfs vliegen
hoort bij de mogelijkheden van de Vuurduivel. Het gezelschap beleeft
bloedstollende avonturen, althans zo herinner ik me dat, en het komt zelfs
in Afrika in een oerwoud terecht. Voor mij overtrof Johan Ram in één klap de
20.000 mijlen onder zee van Jules Verne.