Schort

Ed Schilders

Miek van Antwerpen bezorgde ons een prachtige tekst. Hij gaat over ‘Ons moeder durre schort’ en is zeer herkenbaar, lijkt me, voor iedereen die kind is geweest in de tijd dat moeders nog echte katoenen schorten droegen. Ons moeder droeg unne schort, zo lezen we in het dialect van Brabant, Ne bonte dur de week/ Ne witte vur de zondag/ die dan wel deftig leek. De tekst is niet zo oud, schrijft Van Antwerpen, maar verwijst toch wel naar het zogenaamde rijke roomse leven. Want: Onder ons moeder durre schort/ Mar dè wier ons nooit gezeet/ Zaat ieder jaor ’n kiendje/ Van die zorg han wij gin weet. Het complete dichtwerk beslaat negentien coupletten, en ongeveer de helft daarvan gaat over de functies van die schort, die allemaal een nostalgisch gevoel oproepen. Bijvoorbeeld: Ik zie ons moeder durre schort/ Mee brood er tegenaon/ Daor tikte ze ’n kruiske tegen/ Eer zô ze nie aon’t snije gaon. Dus: het kruisen van het brood voordat het gesneden werd, zoals Jezus aan het begin van het Laatste Avondmaal het brood zegende voordat Hij het brak. De snotneus van het kind wordt aan deze schort afgeveegd. Die kinderen kropen eronder als ze verlegen waren. Met een ‘tipje’ ervan werd het smeer uit het kinderoor verwijderd. Als moeder aardappels schilde of bonen pelde, dan ving ze de schil op in haar schort. En aan het eind van de werkweek: In ons moeder durre schort/ Dè waar vruuger zo gesteld/ Wier op iedere vrijdagaovond/ M’n bruurs hun weekgeld ingeteld. Het twaalfde couplet roept herinneringen op aan een eerdere serie die ik in deze rubriek behandelde, zuinigheid: Als ons moeder durre schort/ Tot op d’n draod toe waar versleten/ Was ie als stof- of schoteldoek/ bij lange nao nog nie versleten. Het slot gaat zo: Onder ons moeder durre schort/ Daor zaat gin feministe/ Mar gezag dè had ze wel/ Heur woors was ’t liste en dè wiste.

De volledige tekst van deze mooie tekst staat op onze website: www.cubra.nl. Omdat er veel vragen over feestliedjes worden ingestuurd, heb ik op die website ook een vragenrubriek geopend. De interessantste vragen komen ook in deze krant. Wim van de Wouw is op zoek naar de tekst van een lied waarin zeven gevangenen ontsnappen uit de gevangenis van Den Bosch. Een deel van het lied gaat zo: In het Boschje (2x)/ In het ’s-Hertogenboschje/ Daar waar een gevangenis staat/ Daar zaten de Pieten/ Het waren bandieten. Van de Wouw herinnert zich alleen de eerste boef: Van je hup, daar vloog hij eruit/ En Wijnants was er het eerst uit de cel/ En hij dacht nou volgen de andere wel.’ Van de Wouw: ‘Dan weet ik het niet meer.’ Wie weet het nog wel? Erica van der Heijden zoekt de tekst van een liedje over Portugezen: Alle Portugezen lezen/ ’s morgens in hun ochtendkrant/ dat een hele school sardines/ aan de westkust is geland. Het refrein van dit lied levert wederom mooie onzin op: Si-si-si-si/ sisisisardine/ Si-si-si-si, sisis sardo.

Stuur ons uw vragen, teksten, en herinneringen aan feesten van vroeger per post of via leed@brabantslandschap.nl.