Uienstruif

De grote en de kleine boodschap, de scheet en het windje, er wordt blijkbaar makkelijker over gelachen dan gepraat. De afgelopen maanden kregen we regelmatig volks- en feestliedjes en voordrachten op dit thema toegestuurd, en daar halen we onze neus niet voor op. Zeker niet nu de heer Van de Pol de moeite genomen heeft om een lange tekst over te schrijven die ‘De warme winden’ heet. Hij vond het rijm, schrijft hij, ‘in een boek dat een oom van mij met de kroontjespen heeft volgeschreven.’ Die oom droeg de tekst op feesten voor rond 1890!

Het gaat over een student die op zijn verjaardag bij zijn tante gaat eten. Het begint zo: Ik was die morgen juist verjaard/ En tante wist dat ook/ Ze had een varkenskluif bewaard/ Wel twee jaar in de rook. Tante pakt flink uit: Ze bakte mij een uienstruif/ Die woog zowat drie pond/ Ook kreeg ik van het zwijn een kluif/ Die zwart zag van de grond. U raadt het gevolg: De winden braken weldra uit/ Ik blies er maar z’n best/ Gelijk de donder was’t geluid/ De stank was als de pest. Overal waar de student vervolgens komt, in winkel, kerk, en kroeg, krijgt hij last van zijn gasfabriek. Hij schaamt zich, maar kan het ook niet helpen.

Wat deze tekst bijzonder maakt, zijn de coupletten die vooroordelen doorprikken. Als de student in een koffiehuis zit en er weer eentje moet laten vliegen, krijgt een jood de schuld van de stankoverlast. Daarna gaat hij naar zijn ‘logement’, en daar zitten ook Duitsers te eten: Drie moffen zaten in een hoek/ En dronken daar een pint/ Ze aten struif en dikke koek/ Toen liet ik weer een wind. Maar de Duitsers krijgen de schuld: Dat beestig stinkend moffengoed/ Is het gemeenste grauw/ Wat je daarmee naar binnen roept/ Zei de kroegbaas tot zijn vrouw.

Het rijm eindigt met de plechtige belofte: Toen ging ik vrolijk en verblijd/ Weer naar mijn oude heer/ En ik eet in gans mijn levenstijd/ Geen uienstruif niet meer.

Kent u nog andere teksten over hoge- en lagedrukgebieden? De volledige lotgevallen van onze student vindt u op de website www.cubra.nl. U kunt inzenden per post of via leed@brabantsdagblad.nl.