DE
DEUR VAN DE KERK VAN BAOKEL
Dus
Baokel had 'n kerk,
dè
waar een heel gebeure!
Mar
't waar me 't kerkske wel:
een
kerkske zonder deure!
Van
deuren ha'n ze in 't dörp
nog
nooit nie heure zinge,
want
deuren, goed beschouwd,
zijn
nog mar vremde dinge!
Zo'n
houtere stop-in-'t-gat,
zo'n
plaanke gaoten-stopper
mee
hengsels, klink en slot
en
nog 'nen houteren klopper...
Den
börgermeester waar
eens
ver op reis getogen,
naor
Deurne, in de buurt;
daor
had ie, ongelogen,
zo'n
stop-in-'t-gat gezien,
en,
pas teruggekomen,
stuurde-n-ie
den timmerman,
hij
hiette Jantje Doomen,
naor
Deurne om die deur
goed
te bezien, - in Deurne
bekeek
Jan goed dè ding
van
aachteren en van veurne.
"Ik
maok ze nao", zee Jan,
"mar
hoe d're náóm onthaawe!?
Zo'n
deur is dus 'n deur!"
Jao,
Jantje waar 'ne gaawe!
"En
deur 'n deur gao'k deur!"
Wel
honderdduuzend keere
bleef
Jantjen onderweg
dè
zinneke rippeteere:
"dus
deur 'n deur gao'k deur!"
Toen
is dè Jantje Doomen
herhaolend
"deur 'n deur
deur"
veur 'ne sloot gekomen;
hij
naam 'ne raomscheut, sprong,
hij
waar no' nie verslete!
en
kwaam aon den overkaant
mar
waar z'n "deur" vergete...
"Verdorie-nog-aon-toe,
hoe
kan 't oe overkomen
dè
gij zoo iet vergeet,
gij,
slimmerik Jan Doomen!"
Mar
hoe-t-ie daocht en daocht
en
deger prakkezeerde,
't
waar boter aon de galg;
en
hoe-t-ie et ok probeerde,
et
woordje waar ie kwijt,
hij
waar et verlore gespronge,
en
ie mopperde in z'nen baord:
"Je,
Jan, wè náá gezongen?"
Hij
semmelde dubbend deur
en
't wier al zuutjes döster,
toen
't woordje "deur" 'm weer
te
binnen schoot, zóó, löster:
Jan
Doomen liep verdraaid
in
't donker rats verloren
en
kwaam daor veur 'n heg
van
brem en scherpe doren;
hij
vrong en vreukte vreed
om
deur die heg te komen,
en
toen 't 'm lukte, riep
ie:
"'k Ben er deur, Jan Doomen!
Er
deur! Er deur! Dè-d-is 't!
Naa
moe'k et nie meer vergeten!
Er
deur! Er deur! Er deur!
Naa
za'k et vort wel weten!"
En
Jantje Doomen liep
en
riep zo hard ie kos:
"Ik
ben er deur! er deur!"
..............................
(1)
liep
dwars deur waai en bos,
deur
slooten en deur heggen,
terwijl
ie toepartoe
"ik
ben er deur" bleef zegge...
Zoo
kreeg dan Baokels kerk
zo'n
stop-in-'t-gat van plaanke,
en
ze hee dè-d-aon 't zjenie
van
Jantje Doomen te daanke!
