Het Baokels ei

In de tijd dat er nog geen atoombommen bestonden

hadden de boeren van Baokel ‘nen grunen bal gevonden.

Bevreesd en verschrikt vur da gruun gevaar

stapten ze ermee naar den Burgervaar.

De wijzen van het durp kwamen allemaal gekeken

om hun gedachten erover uit te spreken.

De schoolmester zin: da is’t ei van ‘nen hagedis,

da zie’k, omdet er ‘n gruun schaal um is.

Toen sprak de wijze secretaris:

da’s vast het ei van ‘n dromedaris.

Toen zei een koorknaap aan de linkerkant:

da’s vast het ei van ‘nen olifant.

En de rechter begos te roepen:

ik daacht, da ‘nen olifant nie kos poepen !

Den burgervader, Bartje Versluis,

die zee: breng da ding naor ‘t gemeentehuis !

En daar heeft de raad het besluit toen genomen

om ‘t ei te laoten bebroeien um te zien, wat eruit zou komen…

Maar geen kip of haan of wat voor een vogel

paste op deze grote ronde kogel !

Toen sprak het raadslid Driekske Vermeeren:

laot het ons vrouwen dan eens proberen !

Toen kwamen de vrouwen van verschillend fatsoen

om allemaal te broeien op diejen pompoen.

Ze kwamen van verre, van alle rang en klas,

hun kont laten keuren, of ze wel goed vur ‘t broeien was.

Eerst kwam de vrouw van den dominee,

die ha ‘n kont met goud op snee.

Toen kwam de meid van de kapelaan,

die ha ‘n kont met franje eraan.

Toen kwam de vrouw van de kuster uit de kerk,

die ha ‘n kont met ‘n Rijksbotermerk.

Toen kwam de vrouw van Driek van Galen,

die sprak met d’r kont haast alle talen !

Toen kwam de vrouw van boer van der Vorst,

die ha met d’r kont nog nooit gemorst.

Toen kwam de vrouw van Janus Verheijen,

die ha ‘n kont, daor konde wel schaats op rijen.

Toen kwam de vrouw van Janus Patat,

die ha ‘n kont as ‘n kazemat.

Toen kwam ‘t wefke van den erreme Jan,

die ha ‘n verrimpeld kuntje mee ‘n strikske eran.

Toen kwam een juffrouw uit de stad,

die ha met d’r kont d’n uurste prijs gehad.

Toen kwam er nog zo’n helleveeg,

die blies met d’r kont de hele kamer leeg.

Toen kwam de vrouw van de luitenant,

mar die d’r kont was aangebrand.

Toen kwam de vrouw van Jantje Verkuiten,

die ha ‘n kont um ‘t "stille nacht" op te fluiten.

De pastoor, die er ok van ha geheurd,

zei tegen de meid: hebben ze jouw kuntje al gekeurd ?

Toen heeft ze d’r kuntje ook laten keuren,

mar ze had geen prijs, want ‘t zat achtersteveuren.

Een groot geleerde die het had vernomen

is toen naar Bakel toe gekomen.

Hij keek onder ‘t gat van vrouw Versnoeien,

die juist heel dapper zat te broeien.

Die vrouw is seffens opgestaan

en heeft d’r broek vlug dichtgedaan.

De Burgervaar sprak heel bedeesd:

wat is ‘t vur ‘n ei geweest ?

Toen sprak de geleerde, heel beslist:

heel da broeien is vur niks gewist,

want wa gullie aanzaagt vur ‘n ei