|
De
feesten en partijen van vroeger
Klabakarium Ed Schilders
Naar aanleiding van de menukaarten met allerlei smakelijke en minder smakelijke gerechten, stuurde mevrouw M. Bekkers de tekst van een lied dat zij nog van haar grootmoeder kent. ‘Als ze het zong,’ schrijft mevrouw Bekkers, ‘liep ons kinderen het water in de mond.’ Logisch, want het lied heet ‘Het aardige ventje’, en dat ventje blijkt helemaal te bestaan uit zoetigheid. De melodie kent zij niet meer, maar ook als vers of voordracht is het nog steeds heel aardig. Het begint bij het hoofd: Daar ging eens een ventje door de straat En droeg op zijn borst een ruiker Hij had er een hoedje van chocola Zijn haar was gesponnen suiker Zijn wangen waren van appelmoes Zijn lippen morellen, zijn neus een soes Elke tand een pepermuntje Zijn oogjes sukade in ijs gevat O wat een aardig ventje was dat. De rest van zijn lichaam en kleding is al even lekker. Zijn hals was een abrikozentaart Zijn armen twee deventer-koeken. Hij had er een rokje van wafelgebak Met knopen van speculatie Zijn schoenen waren van witte drop En er blonken zwarte knoopjes op Elk knoopje was een krentje Nee, nooit zag je zo’n aardig ventje.
Veel eetbaars, maar uitsluitend vissen, vinden we ook in een oude liedtekst uit de familie van Marion Luyten, getiteld ‘Vissenbruiloft’. Want wat wil het geval? Een oude doch coquette sprot Verveelde zich als maagd kapot. En: Een oude, halfversleten haai Die vond het celibaat te saai. Dus die gaan trouwen: De kerk zat helemaal propvol Van aal, baars, en een zooike schol De predikant, een vette lauw Sprak van onverbreekbare huwelijkstrouw De tarbot zong op schorre toon De Hochzeitsmars van Mendelsohn. Het humoristische is, dat het bij deze vissenbruiloft niet anders toegaat dan bij de mensen. Een dikke, vette zee-ajuin Die hield een speech, maar die was wat schuin De tarbot werd een beetje zat En krauwde de paling aan z’n… arm. Overigens doet er toch één mens mee in dit lied, en die staat op de menukaart: De biefstuk smaakte reuzefijn En was van een verzopen zeekapitein. Als vissenbruid en -bruidegom zich naar hun slaapvertrek begeven, zwemt iedereen mee. Daar riep opeens een grote snoek Hij staat al in zijn onderbroek! Toen riep opeens een kuise steur De bruid krijgt reeds een schaamtekleur. Met dat alles stijgt de spanning en daarmee het rumoer (van vissen!), maar het loopt anders af dan we denken. De waterpolitie arriveert: En weldra zat het hele aquarium Wegens burengerucht in het klabakarium. De complete teksten staan op onze website: www.cubra.nl. U kunt feestliedjes van vroeger of vragen daarover bijdragen per post of via leed@brabantsdagblad.nl. |