De piccolo
M’n Moeder zei: “Och Piet,
je leert op school toch niet
je bent ’n kwast
geloof me vast
je dient me maar tot last
kies jij nu maar ’n vak
geheel op je gemak
ga naar het bureau
of doe al zo,
word jij maar piccolo.”
Nu ben ik het al ’n maand of twee
en heus het valt me mee.
Refr. Gedaan is nu m’n
leed,
nu heb ik ’n baantje beet
des avonds loop ik reuze zwaar beladen,
maar ik verdien m’n brood
ik sjouw me eigen dood
al in de bioscoop met chocolade.
De mensen in de zaal
die kennen me allemaal,
Ze roepen: “Piet ik zie je niet”
of ik hoor hetzelfde lied.
Ik heb de grootste gein
als er veel mensen zijn
dan roep ik ze dra achterna:
“Zeg moet je nog chocola”?
En als ze willen tippelen gaan,
dan hou ik ze netjes aan.
Refr.
En later zal je zien
als ik veel geld verdien
dan is er hoop, dat ik me koop
’n eigen bioscoop
papa als directeur
m’n broer als controleur
mijn zuster Kee bij de WC
en ik de portemonaie,
wat ik verdien is kolossaal
het meest van allemaal.
Refr.
