De feesten en partijen van vroeger
Stuur uw bijdrage aan: eindredactie@brabantsdagblad.nl

Moord in Eindhoven

De meest criminele stad van Brabant? Als we het antwoord op die vraag zoeken in de teksten van moordliedjes uit de vorige eeuw, dan is dat Eindhoven, en een van de meest geruchtmakende moorden die daar heeft plaatsgevonden, werd gepleegd in 1929 of begin 1930. Arnold Reimer was een 51-jarige man van Duitse komaf die met zijn 21-jarige dochter en een huishoudster -- op het liedblad juffrouw Pieh genoemd – in Eindhoven woonde. Op zekere dag komt hun kostganger na gedane arbeid thuis, maar hij vindt de voordeur op slot. Vreemd. Na enig gemorrel lukt het hem toch binnen te komen.

Ik heb tot nu toe geen feitelijke informatie gevonden over deze moord, maar afgaand op de tekst van het lied dat kort daarna door markt- en straatzangers gezongen werd, lijkt ‘bizar’ de beste omschrijving. We zijn in het tweede couplet als de kostganger het huis betreedt: Wie vond hij in een stoel gezeten?/ Den Huisheer met een buis van ’t gas/ Dat uit ’t gascomfort gemeten/ Tot in z’n mond verbonden was. Je zou bijna denken, dat dit net zoiets is als de ‘Moord van Raamsdonk’, een spotlied dus, maar nee, dit is waar gebeurd. En het wordt nog bizarrer. De kostganger snelt ‘naar boven voort’: om ’t vrouwvolk te spreken/ En gasleiding te verbreken. Daar treft hij echter de ontzielde lichamen van de dochter en juffrouw Pieh aan, onder het beddenlaken. Ze zijn ‘geheel naakt’, en hun schedels zijn ingeslagen. Een mooi doorkijkje naar die tijd is couplet 4, waarin de pastoor belangrijker is dan de politie: Men haalde dra een geestelijke/ Als mede dokter en gerecht/ Nog warm waren hunne lijken/ ’t Heilig Olie werd hen nog berecht (toegediend). De dokter stelt vast dat weliswaar hun schedels zijn ingeslagen, maar dat op de halzen ook ‘was te zien/ een wreede stroppenstriem’, en dat bloedsporen weggewassen waren.

Over deze moord deden veel verhalen de ronde, zo zong onze onbekende zanger: Men spreekt wel van geruchten/ Waar schaamte voor moet vluchten. Het enige dat hij nog kwijt wil, is dat de huishoudster zwanger zou kunnen zijn van de ‘Huisheer’. In zijn lied neemt hij aan dat het een familiedrama was, met de huisheer als dader die vervolgens zelfmoord heeft gepleegd met behulp van de gasleiding. En dat lijkt me even triest als aannemelijk.

Het is opmerkelijk dat de grote stad Eindhoven er in het laatste couplet nog even flink van langs krijgt: Zo is Eindhoven daar/ Weer opgeschrikt zowaar/ Door al die mengelrassen/ Van volk uit alle klassen/ Dat haar stede thans bewoont/ En met geen deugd bekroont/ Zo brengt deze moordpartij/ Weinig reputatie bij.

Kent u nog Brabantse moordliederen? U kunt ze ons per post sturen of via eindredactie@brabantsdagblad