INHOUD FEEST
INHOUD LEED
HOME
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
AUDIO
SPECIAAL

Print pagina

Liedjes van vroeger
Stuur uw bijdrage aan: eindredactie@brabantsdagblad.nl

 

Gordijnenkoord - De moord te Raamsdonk

Ed Schilders & Joke de Klein

 


Ed Schilders - Brabants Dagblad 8 mei 2006

Over het beruchte feestlied ‘De moord van Raamsdonk’ krijgen we nog steeds heel interessante informatie binnen. Ben Hartman heeft samen met Rolf Janssen twintig jaar geleden dit schertsende moordlied nog opgetekend zoals het gezongen werd in Oss, Zaltbommel, Schijndel, Loosbroek, en Bergen op Zoom. Zoals altijd blinken ook deze varianten uit in komische absurditeiten:

En Antoinette die schone maagd

Werd in de lengte doorgezaagd

Een dochtertje van een jaar of zeven

Werd op het aanrecht fijngewreven

De oudste dochter, bijna bruid

Zwom in haar bloed de kamer uit

De man werd in zijn bed gesmoord

Met 14 el gordijnenkoord.

 

Het bericht van Hartman geeft ook een verklaring voor al die zotheid: meer dan eens wisten de zangers nog te melden dat dit lied een zogenaamde beurtzang was. Dat wil zeggen: ter plekke gaven de feestgangers om de beurt een couplet ten beste, en natuurlijk werden nieuwe vondsten het meest gewaardeerd. Dat kan ook de verklaring zijn, denk ik, waarom er in de loop der tijd steeds meer moordenaars in het lied voorkomen onder steeds andere namen. Bijvoorbeeld in een versie uit Schijndel:

De derde rover heette Koen

Zijn haar was van nature groen

De vijfde rover heette Gijs

Die was niet helemaal goed wijs.

Of de slachtoffers:

De kinderjuffrouw heet Jet

Lag opgerold in het buffet.

Het lijkt me goed mogelijk dat zulke coupletten ooit ter plekke verzonnen zijn omdat er een Koen, een Gijs, en een Jet onder de aanwezigen waren.

Joke de Klein herinnert zich nog goed hoe straatzangers en zwervers zulke moordliederen in Eindhoven aanboden. Onlangs hoorde ze echter haar kleindochters, zeven en negen jaar oud, het volgende klapliedje zingen:

Er is een vrouw vermoord

achter het gordijnenkoord

Ik heb het zelf gezien

het was op nummer 10

Het bloed liep langs de trap

Het leek net bessensap

Ik nam er een likje van

Ik werd er misselijk van

Ik belde de politie op

Ik zei mijn naam hardop

Mijn naam is: rikkedikke deea, ie-a dee-a poef.

 

Daarbij stonden de meisjes tegenover elkaar, en klapten ze met de linkerhand tegen de linkerhand, rechter- tegen rechterhand, enzovoort. De Klein schrijft: ‘Grappig, dat de teksten in al die jaren nog overeenkomst vertonen.’ Misschien bewijst dit klapliedje dus ook dat onze volwassen voorouders een kinderlijk genoegen schiepen in de bloederige en absurde details van ‘Raamsdonk’.

Tot nu toe ben ik er steeds vanuit gegaan dat de moord van Raamsdonk nooit echt heeft plaatsgevonden. Dat het puur een schertslied is met een gruwelijk onderwerp. Ik begin daaraan te twijfelen na een tip die me naar een bijzonder boekje leidde. Daarover volgende week meer. Alle Raamsdonk-teksten zijn compleet te lezen op www.cubra.nl. Aanvullingen kunt u inzenden per post of via eindredactie@brabantsdagblad.nl.