Liedjes
van vroeger
Stuur uw bijdrage aan:
eindredactie@brabantsdagblad.nl
Gordijnenkoord
- De moord te Raamsdonk
Ed
Schilders & Joke de Klein
Ed
Schilders - Brabants Dagblad 8 mei 2006
Over
het beruchte feestlied ‘De moord van Raamsdonk’ krijgen we nog steeds
heel interessante informatie binnen. Ben Hartman heeft samen met Rolf
Janssen twintig jaar geleden dit schertsende moordlied nog opgetekend
zoals het gezongen werd in Oss, Zaltbommel, Schijndel, Loosbroek, en
Bergen op Zoom. Zoals altijd blinken ook deze varianten uit in komische
absurditeiten:
En
Antoinette die schone maagd
Werd
in de lengte doorgezaagd
Een
dochtertje van een jaar of zeven
Werd
op het aanrecht fijngewreven
De
oudste dochter, bijna bruid
Zwom
in haar bloed de kamer uit
De
man werd in zijn bed gesmoord
Met
14 el gordijnenkoord.
Het
bericht van Hartman geeft ook een verklaring voor al die zotheid: meer dan
eens wisten de zangers nog te melden dat dit lied een zogenaamde beurtzang
was. Dat wil zeggen: ter plekke gaven de feestgangers om de beurt een
couplet ten beste, en natuurlijk werden nieuwe vondsten het meest
gewaardeerd. Dat kan ook de verklaring zijn, denk ik, waarom er in de loop
der tijd steeds meer moordenaars in het lied voorkomen onder steeds andere
namen. Bijvoorbeeld in een versie uit Schijndel:
De
derde rover heette Koen
Zijn
haar was van nature groen
De
vijfde rover heette Gijs
Die
was niet helemaal goed wijs.
Of
de slachtoffers:
De
kinderjuffrouw heet Jet
Lag
opgerold in het buffet.
Het
lijkt me goed mogelijk dat zulke coupletten ooit ter plekke verzonnen zijn
omdat er een Koen, een Gijs, en een Jet onder de aanwezigen waren.
Joke
de Klein herinnert zich nog goed hoe straatzangers en zwervers zulke
moordliederen in Eindhoven aanboden. Onlangs hoorde ze echter haar
kleindochters, zeven en negen jaar oud, het volgende klapliedje zingen:
Er
is een vrouw vermoord
achter
het gordijnenkoord
Ik
heb het zelf gezien
het
was op nummer 10
Het
bloed liep langs de trap
Het
leek net bessensap
Ik
nam er een likje van
Ik
werd er misselijk van
Ik
belde de politie op
Ik
zei mijn naam hardop
Mijn
naam is: rikkedikke deea, ie-a dee-a poef.
Daarbij
stonden de meisjes tegenover elkaar, en klapten ze met de linkerhand tegen
de linkerhand, rechter- tegen rechterhand, enzovoort. De Klein schrijft:
‘Grappig, dat de teksten in al die jaren nog overeenkomst vertonen.’
Misschien bewijst dit klapliedje dus ook dat onze volwassen voorouders een
kinderlijk genoegen schiepen in de bloederige en absurde details van ‘Raamsdonk’.
Tot
nu toe ben ik er steeds vanuit gegaan dat de moord van Raamsdonk nooit
echt heeft plaatsgevonden. Dat het puur een schertslied is met een
gruwelijk onderwerp. Ik begin daaraan te twijfelen na een tip die me naar
een bijzonder boekje leidde. Daarover volgende week meer. Alle
Raamsdonk-teksten zijn compleet te lezen op www.cubra.nl.
Aanvullingen kunt u inzenden per post of via eindredactie@brabantsdagblad.nl.
|