'Volkslied'
van steden en dorpen
Casteren
ingezonden
door Mari Kieneker
Hierbij de tekst van het
Caasters volkslied geschreven door Piet Gijsbers en Mari Kieneker,die
tijdens zittingsavonden in Casteren optraden als duo Strik
muziek is the Wild Rover van the Dubliners
Caasters volkslied
Vanaf 't klein Strumke toe
de Grijze Kaai
litter 'n hil schôn dùrpke bè de maast en de haai.
Daor ziede d'n tôren al staon van hil wèd,
't is er wel wa veranderd in de lôôp van den tèd.
REFREIN: 'K WIL
IN CAAST'RE WONEN, MUNNEN HERD EN MUN HUìS,
'T IS 'N AORDèTIG DURPKE EN DAOR HUR IK THUìS.
Van den Biezegore toe aon 't
Kerkeneìnd,
wor ge rustig kont speulen, ge wart nog 'n keìnd.
Was op Miekes kötje mèr hil weìnig plaots,
toch vreejde daor gère unne schéve schaots.
Aachter in de Zaoz'rik
zwomde in de strôôm,
ge kont enkhores vangen haost uìt elken bôôm;
den boswaachter joeg oe dan wel op de vlucht
in de Waotersbèrgen, in de Haai of de Bucht.
D'r is in de Zandstraot nog
mèr weìnig zand
en ok haai in de Haaistraot is 'r nog nie bekant;
wel 'n vèld op 't Nieveld vur de kleine man
en is de Hemelrijken nie den hemel dan?
De Durpsstraot was Schoolstraot, wie wit dè nou nie,
en 't schoolhuis was vruuger 'n schôn pastorie,
De Laaibeemden liggen waor 't laaipèdje lag,
In de Kerkstraot is 'n pleintje dèt'r ook wezen mag.
De Willibrordusstraot is nou
't schoolstraotje hier,
daor hebben de keinder alle daog veul vertier,
't Kluíske sti in de Elisabethstraot,
daor gaf oe de bank oit nog veul goeie raod.
Al was 't op 't Hôôgeìnd
dan wel noit zo hôôg
en ge de Kranenbèrg ok mee de fiets opvlôôgt,
al zên 'r de Driehuìs nou vort zôwa zes,
van in Caast're te wonen krè niemes gin stress
|