|
De
Moord van Raamsdonk
zoals gezongen in
een Noord-Nederlands dialect
inzending
van Helmut Hoorn
Helmut
Hoorn schrijft:
"I
k weet niet hoe oud of authentiek deze versie is, maar ze is mij
voorgezongen door een hoogbejaarde dame (102) uit het
bejaardenoord ''Avondlicht'' te Dedemsvaart.
Er
zit nog een couplet tussen het voorlaatste en het laatste, maar
dat ben ik vergeten."
DE
MOORD VAN RAAMSDONK
Komt
mins'n, luustert noar dit lied.
watter te
Roamsdonk is gescheid.
Doar
woond'n ies `n man en vrouw,
dij woare
mit milkoar getrou.
En och,
die luu zij hadd'n geld
doar
waor'ns meroakels up `esteld.
Moar bij
het vall'n van de nacht
stund'n
tog de meurdenaors op wacht.
En toen,
bij `t riez'n van de moan,
klumm'n
zij deur `t schaithoesroam.
Mit `t
scharpe o zo bluudig mes
vermeurd'n
zij dan `n mins of zes.
D'n
eerst'n, die dan gung deran
dat was `t
wief zienen man.
De
meurdenoar, die stun em veur
en snee
hum kats de strotte deur.
`t Wief,
zij kraist'n in de nacht,
wier gliek
`n motte * af``eslacht.
Zij
dwung'n de maid al noar benee
en
scheurd'n heur fenoal in twee.
Drei
keinders dan; onschuldeghaid
die gung'n
ok noar d' eiwighaid.
`t Jungste
deerntien van allemoal
dreef in
heur bloed in `t trapportoal.
De schout
van Roamsdonk, lang niet mis
die greep
ze bij hun verdommenis.
De rechter
zee; ''Et is hun lot.
Hang ze
maor op an `t schavot.''
* motte = zeug
|
