Cassianus & een half weesgegroetje

Ik kom uit de Hasselt (Tilburg). Op een reünie kwam ik mezelf tegen op een jubileumposter: ‘Herinneringen aan mijn schooltijd 1933’. Later ben ik ook nog ‘bij de fraters geweest’, en als jong geslaagde onderwijzer heb ik op de Noordhoekschool (Elzenstraat) zelfs frater Cassianus Versteeg meegemaakt, een ontzettend aimabel persoon. Hij was toen druk doende met het opnieuw opzetten van de godsdienstmethoden voor de lagere school. De katechismusvragen voor grote en kleine katechismus zouden opnieuw gerangschikt worden: het kerkelijk jaar was de rode draad door het geheel; m.a.w.: vragen over de geboorte van Christus kwamen in december aan de orde, en niet in mei of zo, en Hemelvaartsvragen onder de grote vasten kwam je niet meer tegen. Elke serie vragen werd voorafgegaan door een uitgebreide inleiding, en de nieuwe kleine katechismus was rijk geïllustreerd. Tenminste… dat was de bdoeling. Ik mocht Cassianus daarbij helpen met grote lijsten van hergegroepeerde katechismusvragen, en lay outs van de klaiene katechismuspagina’s. De illustraties daarvoor waren al klaar: door dezelfde tekenaar als die van het befaamde ‘Prentenboek’.

Na een bezoek van een of andere delegatie van het aartsbisdom (pater Bleis s.j. en broeders van Maastricht) moest alles worden stopgezet. Later werd de hele opzet van een katechismus naar het kerkelijk jaar verboden. Kort daarop kwam ‘Brandend Hart’uit van de broeders van Maastricht en ik meen met een voorwoord van pater Bleis s.j. En Cassianus, na jarenlang werken, afspraken over illustraties, tot zelfs een proefdruk van de kleine Katechismus, ztopte zonder morren en ging over tot de orde van de dag. Onbegrijpelijk!

Kort daarop heb ik Udenhout nog mogen werken met zijn Kinderbiechtboeken. Door de groei van de school moesten er boeken worden bijbesteld. De nieuwe druk had veel ‘moderner uitgevoerde’illustraties. De kinderen ‘vochten’om de oude druk, want daarin stonden échte duveltjes’ getekend in een hel waar het er veel levendiger aan toe ging.

In de Hasseltse kerk (Tilburg) werd een missieweek gehouden, waarbij wij op de Sint-Antonius-school ook niet vergeten werden. Alle vier de biechtstoelen waren omzoomd door een aantal jongens ter afsluiting van die missiedagen, en ze werden alle vier bemand door ‘’ne kappucien’. Ik had nog een man of 4, 5, 6 voor me toen er een jongen van biechtstoel 4 afkwam, en ons influisterde dat je in zijn biechtstoel maar een half weesgegroetje penitentie kreeg. Dat hadden we nog nooit meegemaakt, dus binnen de kortste keren trok er een heel stel naar die bewuste pater toe. En inderdaad: een half weesgegroetje penitentie! Voor de zekerheid heb ik toch maar een héél weesgegroetje gebeden. Je jon maar nooit weten! Het heeft in ieder geval wel indruk gemaakt, anders was ik het na ongeveer 65 jaar wel vergeten.