Elie van Schilt

Ut biechten en ut schuyfke

Gu kunt nou wel gauw zeggen ik heb òòt ut schuyfke gehad, mar dur heurt wel un verhaol bij.

Ut was vlak nor dun orlog, ik was 17 jaor en had al gemerkt det ur meer kriebels waren als honger en dorst en poepen en pissen.

De medjes daor we irst nog nie eens mee wilden speulen, blèèken inneens gin lanhhaorigge gillende gééten mir te zéén, ze waren in onze òògen veraanderd in schòòn meskes.

Om mee die meskes te kunnen gaon vrijen (vriendin bestond toen nog nie) was de Heuvelstraot in Tilburg un sort mert waor we elkaar opzochten.

Wij jonge jongens liepen van de Gruyter nor de Gruyter en zongen daorbij Engelse liedjes, mar we konden gin Engels, dus wij zongen "Teeke de wee, teeke de wee" ok wel "monnie is de roet of aol ievel".

Hadde un medje opgepikt, dan gingde un bietje aachteraaf, de bossen of de knoldéék en dan begon het zondigen al, want ge móógt gin onkuise gedaachten hebben.

Ut waren nie alléén gedaachten, mar ur was ok nog iets aanders, die kon wel nie denken, mar wel goed laoten merken det ie er was…

Mar ut bleef toch hèèl lang bij un kusje, kwansuys unne keer over dur borstjes strèèken, als ze die al had.

Toen ontmoette ik un medje, mee al iets meer in dur bloeske en ok iets meer kennis van vrijen as ik.

Van heur kreeg ik mun irste tongzoen, tungske vrijen noemde we det toen.

Nou ut viel men zwaor tegen. We hadden irst gewoon un bietje zitten kussen, ze vond ut ok nie errug toen ik mun haand op dur borst legde, mar haolde toen durre kauwgum uyt durre mond, plekte um aachter dur oor, want ze vond ut sunde om um weg te gooien en toen gebeurde ut!

Ze pakte men stevig bij munnen nek, drukte heure mond op de menne en douwde toen zomar dur tong tussen men taanden deur in menne mond, nou om hèèl èèrluk te zèèn, ut was nie echt lekker zon stuk rauw vlèès in munne mond, ik vond ut mar un plekkerig gedoe, vurral toen ur ok nog un bietje zèèver over dur kien liep. Nèè ik had toen liever un stukske tongeworst gehad. Wel docht ik subiet: Nou heb ik un dodzonde gedaon, ut waren gin onkuise gedaachten mir, ut waren onkuise dingen geworren.

Mar ut echte onkuise moes nog komen. Ik ging vrijen mee un medje. Nondeju wet kon det medje vrijen, we vreeien al thuys, zo noemde ze det toen as ge vort bij ut medje binnen mocht komen.

Mar om tien uur moes ik de deur uyt en as we dan 's aovons in de gang nog efkus stonden te vrijen, we kusten det klapte en ik kwaam haanden te kort om alles aon te raoken waor ik aon wilde vuulen en waor ze ok gere gevuuld wilde worren.

Mar toen wier ut paosen en daor moes gebiecht worren. Ik weet ut nog of det giesteren gebeurde, ut was de ouw kerk in de Gasthuysstraot, saomen zaten we vur dun biechtstoel en ik moog ut irst naor binnen, ut schuyfke ging open en daor zat dun biechtvadder, ut was er wel donker, mar nie zò donker det ge elkaar nie kont zien.

Dus ik begon mee mun verhaol over die dodzonde, hoe ik aon mun medje gevuuld had en det hil mun lèèf in braand stond toen ut gebeurde. Hij vroeg ok nog hoe ik ut gedaon had en waor ik allemal gevuuld had, nou daor heb ik mar un bietje omheen gedraaid, ik docht as ik det allemal gao vertellen wor ik hier in dun biechtstoel opnuuw aorig. Toen vroeg dun biechtvadder of ik er spèèt van had? Ik zee, "eigeluk nie eerwaarde vader" Toen vroeg ie of ik ut wir zou doen? Ik zee "Eerwaarde vader, ik vond ut zò lekker, ik denk nie det ik de volgende keer mun èègen in kan houwen en de verlaaïing kan wirstaon."

Toen riep ie kwaod, ik denk dessut in de kerk geheurd hebben, kom mar wir is trug as ge er wel spèèt van het en klapte ut schuyfke dicht. Ik ben niemir trug gekomen, want ik heb ur nòòt gin spèèt van gekregen en ben ut aaltij lekker blèèven vèènen.

Toen we uit de kerk kwamen, mun medje en ik, toen vroeg ik "Hedde gij ok ut schuyfke gehad?"

"Nèè zissu, hoezò?"

Ik vertelde toen det ik wel ut schuyfke had gekregen en dek ut gek vond det zij ut nie kreeg. Mar ut medje was wèèzer as ik, die had lang nie alles verteld aon dun biechtvadder.

Hij vroeg nog wel on heur of dieë jongen on dun aandere kaant van dun biechtstoel heure vrijer was en daor he se "Jao" op gezee, dus hij wies det ze nie alles aon hum vertelde, mar zij kreeg gin schuyfke.

Ik heb laoter nòòt mir un schuyfke gekregen, ging vort biechten bij de Capucienen, die hadden meer haor op dur taanden en schrokken nie van unne keer vuulen.