Brabant Cultureel • Brabant Literair

Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur

63ste Jaargang - juni 2014

©Brabant Cultureel – juni 2014

Mijmering: Muziek en horeca

door Marjolijn Sengers

De ruimte oogt prettig. Ruim en sfeervol. Een ronde tafel staat op ons te wachten. Wat vindt u ervan, vraagt het meisje van de bediening verwachtingsvol. Goed, prima, mooi plekje, zeggen mijn medegasten. Goed, prima, zeg ik, maar kan de muziek af? De muziek af? Het meisje kijkt niet begrijpend.

Ja, de muziek in de luidsprekers boven ons hoofd die maar doorspeelt en me afleidt van de gesprekken die ik wil voeren. De muziek af. Muziek zet je niet af, die hoort er in de horeca bij, als mes bij vork, tafelkleed bij servet. Ik hou vol. Twee minuten later is het stil. Hoe doe je dat, vraagt een tafelgenoot verbaasd en opgelucht, ook hij houdt niet van muziek bij het eten, in winkels of welke openbare gelegenheid dan ook.

Geven wij, mijn tafelgenoten en ik, niet om muziek? Ja, heel veel, maar misschien juist omdát we er om geven is eten met muziek niet te doen. Ze sluipen binnen, ze haken aan je geest, ze nemen je over; de liedjes, de woorden, de melodieën en de ritmes. Ze zijn niet te blokken in een voor muziek ontvankelijke geest. Ze nemen ruimte, ongevraagd en ongepast.

Het eten was goed, het gesprek aangenaam, de bediening vriendelijk, hoewel aanvankelijk licht argwanend; rare types, daar aan die ronde tafel.

Bij het weggaan bedank ik het meisje voor de stilte. Ze kijkt weer niet begrijpend. O ja, de muziek. Rare vraag vond ze het. Maar eerlijk gezegd, ze had ‘m niet gemist, de muziek. Wij ook niet. Hèhè.