Een mooie foto? Nee, dat zou ik niet zeggen. Maar wel een aparte. Ik zag hem op de grond liggen tussen duizenden andere foto's.* En ik wist meteen: ja , dat is er een. Zo'n foto waarvan je eerst denkt: wat zie ik nou? En vervolgens: wat drijft iemand om zoiets te fotograferen?

In dit geval was het een croissantje, vastgehouden door de linkerhand van een vrouw. Dat laatste meen ik op te kunnen maken uit de duimnagel die rood met witte stippen is gelakt. Het zou me niet verbazen dat met de rechterhand de camera is bediend. Of het mobieltje natuurlijk.

In de vage achtergrond herken ik kinderkopjes en een miniem stukje van - vermoedelijk - een dranghek. Dat ik er aanvankelijk een zwembad in had gezien, kwam omdat dat croissantje me deed denken aan een dolfijn. En misschien is dat nou ook precies de reden waarom de onbekende fotografe die foto heeft gemaakt. Ik zie het al voor me. Het stel zit lekker te ontbijten op een terrasje, de slaap nog in de ogen. "Moet je nou eens kijken, net een dolfijn!" "Hé? O ja, nou zie ik het! Maak er eens een foto van!" Ja, waar wordt nou geen foto van gemaakt.

* Zie de rubriek Eigen weg: Fototsunami in Foam.