Achtergelaten honden
Afgelopen weekend in de
Brabanthallen was het weer boekenbeurs van de
Vincentiusvereniging 's-Hertogenbosch. In een grote doos vol
ansichtkaarten vond ik een mapje met kleurenfoto's waarop vooral
veel honden te zien waren. Ze deden me nog het meest aan een
Drentse patrijshond of een Wetterhoun denken, maar waren denk ik
van een ander ras. Het ging vooral om pups en al wat oudere
jonge honden. Ook de man die kennelijk de eigenaar was kwam af
en toe in beeld. Eén keer bij een
hondenwedstrijd en één keer op een vliegveld, staande bij een
paar
professioneel ogende reismanden. Dit was niet zomaar een
hondenliefhebber.
Mooi vond ik de foto van een
schattig hondje
in gezelschap van een sjiek leren draagtasje dat kunstig
gemaakt was in de vorm van een …teckel. Maar nog het meest werd
ik getroffen door de aanblik van een al wat oudere teef (schatte
ik) die in een gevangenisachtige kooi zat, misschien wel in een
soortgelijke hal als waarin ik hier naar deze foto's zat te
kijken. Ze likte juist haar neus alsof ze net beloond was met
een lekker hapje en keek alweer een beetje droevig naar buiten.
Voor de blinkende wedstrijdbeker en de bijbehorende
medaille (?) en oorkonde leek ze geen oog te hebben.
“Wat zit je daar toch eenzaam te
kijken”, sprak ik in mezelf tegen de hond. “Waarom zou iemand
zulke mooie foto's zo maar weggedaan hebben?” Of was het anders
gegaan? Een scheiding? Dementie? Een plotseling overlijden?
Ik bladerde nog eens door het
mapje. Ik wil niet zeggen dat de honden me zielig aankeken. Maar
ik kon ze niet laten liggen.
PS
Op weg naar huis in de trein haalde ik de foto van de eenzame
hond uit het mapje om haar beter te bekijken. Op de achterkant
bleek iets te staan: febr.2004 Nordique
en daaronder
Kampioenschap Slowakeien.
|