Een mooie zondagochtend in 1962

Verkenners 40° Remouchamps 1962 staat er in rode ballpointletters op het verbleekte gele envelopje, in blauwe letters gevolgd door Aalmoezenier 8 x 4 F = 32 F. Er zitten inderdaad 8 zwart-wit fotootjes in, genomen op een verkennerskamp in de Ardennen, nu 56 jaar geleden. De onbekende aalmoezenier heeft er kennelijk 32 Belgische Francs voor moeten betalen.

Het enige wat ik niet kan plaatsen is die '40°'. Zo heet zal het die zomer toch niet geweest zijn ?

Ik kocht het envelopje met inhoud afgelopen zondag tijdens de jaarlijkse boekenmarkt die de stichting dr. P.J. Cools msc voor de 21e keer in de Tilburgse binnenstad hield onder de naam 'Boeken rond het Paleis'. Ik kocht het bij de kraam van Hans Miltenburg, wat mij betreft al jaren de aantrekkelijkste kraam dankzij een prettig afwijkend aanbod. Zo kun je daar terecht voor oude foto's en familie-albums, vaak afkomstig van onze zuiderburen die, zo lijkt het, wat makkelijker hun persoonlijke bezittingen op de straatstenen gooien dan wij Nederlanders. Daarnaast heeft Miltenburg allerlei aparte boeken, tijdschriften en documenten waar menigeen iets vindt dat hem/haar bevalt en soms zelfs iets waar men eigenlijk helemaal niet naar op zoek was.

Ditmaal bestond mijn oogst uit twee albums en een stuk of 40 foto's waaronder dus die uit Remouchamps. Er stonden jonge verkenners op, zo tussen de 7 en 14 jaar oud schat ik, ontspannen lachend, op de plaats rust. En op een andere foto een paar tenten in een paradijselijk heuveldal, badend in het zonlicht. Ook was een moment vastgelegd waarop ze een van boomstammen gemaakt vlot te water lieten in een riviertje. Maar het meest werd mijn aandacht getrokken door de foto waarop je een priester in vol ornaat – de aalmoezenier neem ik aan – achter een groep verkenners ziet lopen, vermoedelijk op weg naar een plek waar de H. Mis in de open lucht gevierd zal worden. “Dit soort foto's is zijn onschuld kwijt geraakt als je denkt aan al die misbruikschandalen in de katholieke kerk”, zeg ik tegen Hans. Hij knikt. “Maar dat is niet terecht”, vindt hij. “Ik heb zelf ook nooit iets meegemaakt in die sfeer.” Voor mij geldt hetzelfde. De enige keer dat ik in de kerk een tik kreeg was van de dirigent van het koor die me – per ongeluk, denk ik – de bril van het hoofd sloeg omdat ik niet zat op te letten.

Ik kijk weer naar die ene foto. Hij zal wel, net zoals de rest, genomen zijn door een van de leiders. De lange verkenner die achter de aalmoezenier loopt kan goed de functie van misdienaar gehad hebben. Niks bijzonders aan de hand. Gewoon een mooie zondagochtend in 1962.