‘Foto te vernietigen, gevaarlijk!’

  Vroeger ging ik met enige regelmaat op fotoboekenjacht in Brussel.
Ook de dagelijke vlooienmarkt op het Vossenplein leverde wel eens mooie vondsten op. Niet alleen boeken trouwens, want ook dozen vol foto’s, brieven en andere  persoonlijke bescheiden kunnen natuurlijk een schat bevatten.
Een van de laatste keren dat ik er kwam, was de markt eigenlijk al voorbij. Hier en daar lagen nog wat spullen die kennelijk achtergelaten waren voor de vuilnisophalers. Soms ging er bij zo’n hoopje rommel iemand staan die net deed of hij de eigenaar was. Zo kocht ik van een Marokkaanse jongeman een foto-album – waarover een andere keer misschien – na flink op de prijs afgedongen te hebben.
Verder lopend zag ik op de natte kinderkopjes diverse foto’s liggen. Eén ervan trok meteen mijn aandacht en die ziet u hierboven, precies zoals ik hem vond. Een met voeten getreden gezicht zou je kunnen zeggen.
Zo’n vuil, beschadigd en bijna vervaagd fotoportret zou de sfeer op kunnen roepen van een dramatische, letterlijk in de goot eindigende levensloop. Alsof het de persoon op de foto net zo vergaan is als de foto zelf. Maar in dit geval lijkt er weinig aan de hand.  Want wat lezen we op de achterkant?

Het kommissariaat – generaal

bij de gerechtelijke politie

verzoekt ons volgend

bericht mee te delen:

sedert gisteren zoekt men

de genaamde…..

gestalte…

gekleed in…

Deze persoon schijnt niet ten

volle in het bezit te zijn

van zijn geestelijke

vermogens.

En helemaal onderaan staat nog – voorzover leesbaar:

(Foto te vernietigen,

gevaarlijk!)

Gewoon een flauw grapje dus. De foto werd er opeens een stuk minder spannend door. Maar ik heb hem toch maar niet vernietigd.

Joep Eijkens