Fotorubriek

Fam. De Croon, opname uit 1971.

1971 (dus redelijk vlak voor de definitieve sluiting) met mijn vrouw en ons zoontje op bezoek geweest in de dierentuin toen er een expositie was van een ruimtecapsule uit Amerika, met een echte maansteen. Het moet een capsule uit het Apolloproject zijn geweest, denk ik. Voor die tijd een machtige gelegenheid kennis te maken met de ruimtevaart.

Bij nr 1 en 2 staan de herenhuizen van Van Dijk aan de Bissch. Aelenstraat; nr. 3 is het Dierenmagazijn (de Vogeltjesfabriek).

Reacties van de familie De Croon

Herinneringen aan de firma C. van Dijk & Zonen aan de Bisschop Aelenstraat en de Houtstraat.

Herinneringen van de familie De Croon die naast een magazijn van de Firma van Dijk woonde.

Frans de Croon:

Je moet je voorstellen dat de gevel van het dierenpark-magazijn nogal prominent onze tuin beheerste. Wij hadden bij ons ouderlijk huis een lange, voor een grote stad unieke, tuin. Deze grensde voor een deel aan de 'kopse' kant van het dierenmagazijn van Van Dijk. Ons hele leven rond het huis werd beheerst door de dierengeluiden achter de gevel. Overdag, wij wisten niet beter, hoorden wij het gekrijs van tropische dieren. Van kinds af aan ben ik daarmee opgegroeid. Ons huis stond in de Houtstraat, het magazijn stond om de hoek. Als kleine jongen ben ik daar vaak met vriendjes binnengelopen. De deur stond er altijd open. Ik ruik nog de geur van dieren in hun multiplex kratten. Nog zie ik de etiketten op de kratten met vreemde namen: Singapore, Thailand, Burma, Indonesi‘. In de hal stond een grote weegschaal. Hier ging ik wel eens op staan om me te wegen. Een vriendje van me deed hetzelfde, hij trok zijn klompen uit om vervolgens, met de klompen in de hand, zichzelf te wegen. Ik moest hier enorm om lachen. Het moet rond 1953 -54 zijn geweest.

Eigenlijk werden wij nooit gesommeerd weg te gaan; men kende ons en zover wij maar niet te ver in het gebouw liepen werden wij gedoogd.

In de kratten zaten meestal vogels, ook andere vreemde dieren zaten er bij. Ik kan mij nog goed herinneren dat eens een toekan met zijn fel gekleurde grote snavel bij ons in de kersenboom zat. Want het gebeurde nog al eens dat een dier ontsnapte ! Ook het bezoek van een grote aap in ons huis herinner ik mij nog goed; het verhaal hierover van mijn broer volgt hierna.

Ook zie ik nog het voer op de grond, zaad en andere spullen die bij het voeren hoorden. Het was een bedrijvig gezicht met geluiden die hoorden bij de tropische en exotische dierenhandel en het dierenpark.

Zoals ik al zei; het magazijn vormde een niet weg te denken object van onze grote tuin. Dus is op vrijwel alle foto's die wij in de tuin maakten, het magazijn te zien.

D foto vanaf de Goirkese kerktoren (een uitsnede) waarop het magazijn (3) van bovenaf te zien is. De datum is ong. 1973.

Ruud de Croon:

Ik herinner me een keer, jammer genoeg weet ik niet meer welk jaar (v——r of na mijn militaire dienst, waarschijnlijk kort erna,plm. 1962?), het volgende voorval.

Ik loop naar boven om uit de muurkast op de overloop (tussen de twee slaapkamers aan de tuinzijde) iets te gaan pakken, laten we zeggen een zakdoek. Ik loop de hoek van de smalle overloop om en sta plots oog in oog met een aap. Het beest schrikt net zozeer dan ikzelf en toont meteen zijn blote tanden en begint te grommen. Ik weet niet goed hoe snel ik naar beneden moet komen vanuit een besef dat het beest, juist omdat het geen kanten in kon me zou kunnen aanvallen. Het was een volwassen exemplaar (gewone veel voorkomende soort; in de Beekse Bergen bijv. zitten veel soortgelijke exemplaren). Het is wat sullig, maar ik weet helaas niet meer hoe of wat er daarna gebeurd is. Waarschijnlijk moest ik snel ergens naar toe en heeft een van de broers of onze pa de fa. Van Dijk gewaarschuwd. Hoogstwaarschijnlijk is het beest uit het 'maggez�in' ontsnapt en via ons balkon en het open slaapkamerraam van de balkonkamer binnengekomen.

Eerder dan dit voorval waren er een keer  brandweerlieden met complete brandweerauto die bij de fam. Maurits (hoek Houtstraat, Bisschop Aelenstr -Toontje Boom om de hoek) een losgebroken aap probeerden te vangen die op de schoorsteen van dit huis zat.

Van omstreeks 1950 maar het kan ook korter geleden zijn, herinner ik me dat enkele olifanten, van een circus dat in Tilburg voorstellingen gaf, tijdelijk onderdak hadden in het  magazijn. Het was een heel apart gezicht: de olifanten met enkele oppassers achter elkaar door de straten sjokkend op weg naar de Bisschop Aelenstraat.

Er valt best nog meer te vertellen. Alleen het is doorgaans vaag (als je het niet secuur in dagboekaantekeningen vastgelegd hebt). Ik herinner me overigens nog goed de gesprekken die Rika van Dijk, de echtgenote van Nico van D., achter in haar tuin met ons moeder voerde. Moeder stond op haar beurt ook achter in haar tuin. Waarschijnlijk waren het doorgaans buurpraatjes. Van Rika herinner ik me nog levendig haar Twentse tongval.

Van de diverse petites histoires herinner ik me ook uit de vijftiger jaren dat pa boos was over het feit dat er in de zijgevel van het magazijn op de eerste verdieping een kozijn geplaatst werd in de zijgevel die aan onze tuin grensde. Er was kennelijk geen toestemming voor gevraagd en volgens pa ook duidelijk in strijd met de bouwvoorschriften (en goede omgangsvormen met buren). Omdat het ook niet van buitenaf geplaatst werd zag het er ook niet fraai uit; wellicht  zit dit kozijn met rafelige rand van metselwerk er nog steeds. 

Citaat Piet de Croon:

Ik ben wel eens in dat magazijn geweest, je weet wel bij Cobben achterom in die dam. Er hing toen een heel vieze dierenlucht, er stonden kamelen dacht ik. Verder was er altijd een herrie van de vogels vooral papagaaien en dat soort kwettervogels. Er zijn ook veel jaren Amerikaanse eekhoorns geweest, shipmunks, die liepen soms bij ons in de tuin en tegen de gevel van dat magazijn.