De Tilburgse beeldhouwer Niko de Wit studeerde van 1967 tot en met 1975 aan de tekenacademie in Tilburg. Uit de tijd stamt de schildpadtekening.

Peter Struijs schrijft het volgende: 'Nu met regelmaat foto's verschijnen in de krant en deze op de Cubra-site verzameld staan, wordt het gevoel van mijn herinneringen eindelijk weer eens omgezet in beelden. De speeltuin, de houten verkooppunten en de cemente muren, beginnen voor mij weer te leven.

Om mijn waardering daarvoor te tonen ben ik eens gaan zoeken in mijn

verzamelingetje "Tilburg-memorablia" en kwam een speldje tegen met het logo van het dierenpark.’

Beeldhouwer Niko de Wit was als vakleerkracht tekenen/handvaardigheid verbonden aan de St. Jozefschool van 1972 tot en met 1973.

Niko vroeg aan zijn leerlingen, 'Denk eens na hoe de dieren verhuisd gaan worden'. Sommige leerlingen stelden zich voor dat de dieren per trein of helikopter of gewoon over de weg in een grote optocht zouden gaan. Van een leerling is de hierboven afgebeelde tekening bewaard gebleven.

'Ik ben nu 68 jaar en woonde vroeger naast "het magazijn" zoals wij dat noemden aan de Bisschop Aelenstraat, dus wij hebben de nodige dingen met elkaar meegemaakt.Ik ben van kinds af vriendin geweest met Finie een dochter van [met alle respect] de oude Nico

en met Nellie de dochter van Chris.

Op zondagochtend had je daar natuurlijk de vogelhandel,een drukte van jewelste, wij waren kind aan huis in het magazijn,ook in het apenhuis. Het zou nu ondenkbaar zijn, maar de dode vogeltjes werden naast het magazijn op een hoop gegooid tot ze weet ik veel waar naar toegebracht werden. Aan de stank die dat veroorzaakte waren wij eigenlijk zo gewend, wij wisten niet beter.

Door het vele vogelvoer wat er in het magazijn stond stikte het natuurlijk ook van de muizen, ook bij ons in huis natuurlijk wij woonden er immers naast. Ik weet nog dat er vaak op woensdag muizen vangen georganiseerd werd. Iedereen die een muis bracht kreeg daar [ik geloof 25 cent voor], er waren kinderen bij die daar een aardig zakcentje mee bijverdienden. Ik was zo bang al had ik Ä25.00 gekregen dan had ik het nog niet gedaan. Wij mochten ook vaak, vooral op woensdagmiddag mee naar "het park". Wij werden dan door iemand van het personeel, volgens mij was dat Kiske oftewel Kees [omdat Finie meeging natuurlijk] met de auto waarmee vlees van het slachthuis gehaald werd [je wil niet weten hoe dat stonk] naar het park gebracht.

Dat leeuwenwelpje waar Ton Haans mee op de foto zit heb ik ook menig keer op schoot gehad. Dat was bij Nellie thuis.We hebben daar ook nog ooit met een heel klein aapje gespeeld, dat was zo klein, die kroop in de suikerpot als hij het stoeien zat was.

Er liep ook wel eens iemand de nodige verwondingen op natuurlijk [het is bijna niet voor te stellen] maar een verbanddoos was er niet. Er kwam dan iemand bij mijn vader [Toontje van der Boom] ‘joh Toon hedde efkes pleisters,d'r ister wir ene gebeten!!’

Maar ook in 1950, toen mijn broertje Frans ernstig ziek in Leiden in het ziekenhuis lag en wij zelf nog geen auto hadden bleek hoe sociaal ook de van Dijkjes waren. Dan kwam een van de "jongens" zeggen dat er een wagen naar Schiphol moest om beesten te halen. Mijn ouders konden dan meerijden.

Klik hier om een e-mail te verzenden