Joep Eijkens

Groeten uit Andalusië

 

Een weekje naar Andalusië geweest. We zaten aan de zee, niet ver van de Portugese grens. Een luxe hotel vlakbij het strand en elke dag mooi weer. De avond viel daar later dan hier maar 's morgens duurde het natuurlijk ook langer voordat het licht werd. In de buurt lagen moerassen, slikken en zoutpannen. We zagen diverse mooie vogels, waaronder kuifleeuweriken. Hoe lang is het geleden dat ik die hier nog gewoon op straat zag trippelen, die kleine strontpikkers zoals ze in Tilburg genoemd werden? Misschien wel vijftien jaar. Wat dat betreft is reizen soms ook een beetje terugreizen in de tijd. Prachtig waren ook de flamingo's. Die zijn hier niet rose zoals in de Camargue maar grijsachtig. Het schijnt te maken te hebben met verschil in voedsel. De Franse flamingo's eten garnalen.

We zijn ook nog een dag naar Sevilla gegaan. We bezochten onder meer de kathedraal, de op twee na grootste ter wereld. Er stond een lange rij mensen voor een meer dan levensgroot Mariabeeld. Velen drukten een kus op haar rechterhand en er was een vrouw die die hand steeds weer afveegde met een doekje. Mooi was het moment waarop een medewerker een echte baby kreeg aangereikt die hij vervolgens als het ware in de armen van de Heilige Maagd legde, tot vreugde van zijn fotograferende vader en moeder.

De laatste dag brachten we in Faro door. In de binnenstad zat een Roemeense straatmuzikant schitterend te spelen op een cimbaal. Een mooie mens. Toen een grote schoolklas aan kwam lopen schakelde hij met het grootste gemak over op een kinderliedje. Verderop zaten oude mannen te kaarten. Van een foto waren ze niet gediend.

Vanaf de toren van de kathedraal konden we de hele stad en wijde omgeving goed zien. Met enige regelmaat steeg in de verte een vliegtuig op of daalde een vliegtuig met de volgende groep toeristen. Een paar uur later vlogen wij zelf terug.