Een aantrekkelijke mengeling van circus, kermis, kunst, theater en dans. Daar staat Festival Circolo voor. Jarenlang vond het tweejaarlijkse evenement plaats in Liempde. Dat het naar Tilburg verhuisde had niet op de laatste plaats te maken met het feit dat hier de Fontys Academy for Circus and Performance Art (ACaPA) gevestigd is. Afgelopen herfstvakantie werd de eerste Tilburgse editie gehouden in het Leijpark. Mede dankzij het ongelooflijk zomerse herfstweer kon van een mooi en aardig bezocht festival gesproken worden.

Bezoekers konden kiezen uit tientallen voorstellingen in rode circustenten met namen als 'Verrassing' en 'Verleiding'. De meest bijzondere voorstelling vond wat mij betreft plaats in de 'Verwondering'-tent. 'Le Vide' ('De Leegte') was de titel van dit opmerkelijk stuk circustheater, geïnspireerd door 'De mythe van Sisyphus' van de Franse schrijver-filosoof Albert Camus. Zoals Sisyphus eindeloos tevergeefs probeert een rotsblok een berg op te rollen die steeds weer terugvalt, zo probeerde de Franse 'verticaal-koorddanser' Fragan Gehlker langs diverse touwen omhoog te klimmen die direct al naar beneden vielen of dicht bij de nok van de tent loslieten. Extra penibel om niet te zeggen onmogelijk werd de situatie toen Gehlker een stuk touw vasthield met zijn linker hand en met de rechterhand (of was het andersom?) het afgebroken stuk weer vast wist te knopen. Een mevrouw naast me verborg haar ogen achter haar handen en smeekte bijna dat de artiest op zou houden met zijn zenuwslopende en – om met Camus te spreken – absurde kunst- en vliegwerk. Toen de voorstelling afgelopen leek, verlieten vele mensen de tent maar velen bleven applaudisseren en Gehlker begon opnieuw te klimmen, hield daar niet mee op zo lang er geklapt werd...

Helaas mocht er niet gefotografeerd worden. En dat verbod gold helaas ook voor de meeste andere voorstellingen. Desondanks bleef er hier en daar nog voldoende te fotograferen. En niet alleen op het kermis-gedeelte waar kinderen onder meer mee konden doen aan een reuzeschildpaddenrace en waar lieftallige meisjes heerlijke appelhapjes en een keur aan snoepgoed en kermissnuisterijen te koop aanboden.

Zo genoot ik van de kleurrijke 'Variété Acts' van de jongens en meisjes van het Tilburgse jeugdcircus Pinilotta, ging ik mee op een wonderlijke expeditie door het park met tweedejaarsstudenten van de ACaPA, raakte verzeild in een kleedkamer tussen twee verlopen variété-artiesten en werd aangenaam verrast door 'Stick-Stok', in het programmaboekje samengevat als 'Drie artiesten met stokken op zoek naar de kracht van de eenvoud'.

Over eenvoud gesproken. Bij een van de zogeheten 'kleine tentjes' stal het al sinds 1984 opererende theatertje 'De Stijle, Want' wat mij betreft de show. (Wie zelf wil ontdekken wat die inhoudt, leest niet meer verder). Ditmaal was de hoofdrol weggelegd voor niemand minder dan Toni Ronaldoni, 'winnaar van de Gouden tapir van San Benedetto'. Ronduit knap hoe Toni bezoekers in een mum van tijd veranderde in circuspaarden die op de maat van de muziek rondjes draaiden in de piepkleine piste alvorens weer als gewone mensen lachend het tentje te verlaten zonder te verklappen aan de volgende klanten wat ze daarbinnen beleefd hadden. Zo eenvoudig, maar kom er maar eens op.

Festival Circolo wordt een jaarlijks terugkerend evenement, afwisselend outdoor en indoor zoals men dat noemt. Volgend jaar van 16 tot en met 20 oktober in Tilburgse Theaters.