Joep Eijkens

Een terugblik op Festival Circolo 2021 (1)

 

In 2020 werd het nog afgelast vanwege corona maar ditmaal kon Festival Circolo gelukkig wel doorgaan, van 22 tot en met 31 oktober. Het in Tilburg gehouden festival kende een bomvol programma dat zich voor het grootste deel afspeelde in het Leijpark in het zuiden van de stad. Omdat fotograferen tijdens voorstellingen vrijwel nergens toegestaan was, beperkte ik me voornamelijk tot de gratis programma-onderdelen waar dat geen probleem opleverde. Eén van de weinige uitzonderingen vormde de voorstelling 'L'Âne et la Carotte' van Lucho Smit. De acrobaat gaf in zijn eentje een circusshow ten beste waarin hij onder meer diverse gevaarlijk ogende valpartijen overleefde, vakkundig (zij het wat al te lang wat mij betreft) jongleerde met ringen en ook nog als een leeuw door een soort brandende hoepel sprong.

(voor het vervolg van de tekst zie onder de foto's)

Im het hart van het festivalterrein stonden twee reusachtige, mooi verlichte bogen waarop en waaronder een stuk of tien jonge (net afgestudeerde?) circusartiesten elke middag en avond een korte voorstelling gaven. Grappig was het trapezenummer waarbij een in rood en zwart geklede artieste een soort evenwichtspel leek te winnen van een steeds maar weer omlaag vallende collega om vervolgens lachend en liggend in de armen van een andere sterke man de piste te verlaten.

Minstens zo amusant was het in een woonwagen ondergebrachte Circus Theater Muto. Daar kon je een ultra kort concert bijwonen van een getalenteerde kip die gedirigeerd werd door een aimabele, keurig buigende maar nogal zwijgzame circusdirecteur. Gratis was het ook een stukje verderop bij een fraaie draaimolen waar kinderen circuslessen kregen die ze meteen in de praktijk konden brengen.

Niemand hoefde honger of dorst te lijden. En wie zoete trek had, kon terecht bij een vriendelijk lachend appelmeisje dat beschikte over een mooie schilmachine of bij twee al even lieftallige snoepmeisjes.

Zelf zag ik nog de gedurfde voorstelling 'Press' van Camiel Corneille. Het kwam me over als een vreemd gevecht tussen een man en een enorme, dreigend rondwentelende muur. Ook bezocht ik het theatertje van De Stijle, Want... Daar draaide de aardige documentaire die Sophie Tooten maakte over het bijzondere theatergezelschap dat al meer dan 35 jaar bestaat. De entreeprijs was 5 euro, een stuk lager dan de circusvoorstellingen elders in de grote tenten. Je was al vlug 15 euro of meer kwijt per voorstelling, al is het goedkoper voor kinderen tot en met 12 jaar. Een bezoeker vertelde me dat hij aan één show al honderd euro kwijt was voor z'n gezin en daarom gesjoemeld had met de leeftijd van z'n beide kinderen...

(wordt vervolgd)