Joep Eijkens

Verloren handschoenen en wanten

 

 

 

 

Nu het weer kouder wordt, tijd voor handschoenen en wanten, maak ik de balans op van al die verloren handschoenen die ik ook dit jaar weer onderweg tegengekomen ben en vastgelegd heb. Vroeger fotografeerde ik kapotte paraplu's, liefdeloos achtergelaten op straat of in een afvalbak. De afgelopen jaren zijn het verloren handschoenen – van handschoenen en wanten voor de kou tot tuin- en werkhandschoenen. Dit jaar zat er zelfs een bokshandschoen bij.

Soms denk ik aan een mooi prentenboek dat we vroeger bij ons thuis hadden. Ik meen een uit het Russisch vertaald boek. Het gaat over een in de sneeuw liggende want die in de loop van het verhaal bewoond wordt door steeds meer dieren. Hoe harder het gaat sneeuwen, hoe gezelliger het daarbinnen wordt. Tenminste, dat is wat ik me ervan herinner. Het was in elk geval zo'n verhaal waarvan je het warm kreeg, zeker natuurlijk als het verteld werd bij een lekker brandende kolenkachel.

De handschoenen die ik onderweg zie liggen, hebben niets gezelligs. Ze maken vooral een eenzame indruk, ook als ze met z'n tweeën zijn.