Een weekje naar de Harz geweest. Samen met mijn vriend Gérard Neesen met wie ik al sinds het einde van onze middelbare schooltijd verschillende reizen heb gemaakt. Gérard wil er na zijn pensioen gaan wonen. Mooi gebied, vooral om urenlang te wandelen. De wijn is goed en niet duur. En de stilte, bijna uitgestorven in Nederland, leveren ze er gratis bij. Maar om daar een nieuw leven te beginnen is toch een ander verhaal. Hoe goed ik ook begrijp als mensen zeggen dat ze 'het hier voor gezien houden'.

In Wildemann - waar wij logeerden in het zeer aan te bevelen Hotel Rathaus - bleken diverse Nederlanders doende het ingezakte toerisme nieuw leven in te blazen. Zo werd er juist toen wij er waren de laatste hand gelegd aan een nieuwe attractie die geheel in het teken stond van het oude mijnstadje dat Wildemann ooit geweest is. Glowgolf Harz was de naam en het werd aangeprezen als 'die erste Indoor Schwarzlicht Minigolf Anlage in der Harz'. Vreemd idee dat mensen nu niet voor hun boterham de duisternis ingaan maar voor hun plezier, zij het bovengronds. De Canadese airbrush-artiest die voor de felgekleurde muurschilderingen had gezorgd, was al op weg naar zijn volgende klus, in Dubai.

En nu maar hopen dat Glowgolf Harz nieuw publiek trekt. Aan mij zullen ze weinig kunnen verdienen. Ik heb het niet zo op blacklight en drink liever droge wijn op een zonbeschenen terras met uitzicht op een landschap dat vooral rust uitstraalt. En ja, ik geef het toe, ik houd wel een beetje van vergane glorie. Heute Ruhetag staat op een bordje achter het beslagen raam van een etablissement dat voorgoed gesloten lijkt.

Geven de hierbij geplaatste foto's nu een goed beeld van de Harz? Natuurlijk niet. Absoluut ongeschikt voor VVV-doeleinden. Ieder maakt z'n eigen Harzreise.