Joep Eijkens

Zelfs Willem II moest er tijdens 'Kaapstad' aan geloven

Terugfietsend door de St. Josephstraat zag ik in de verte dat er iemand gevallen was op het trottoir. Er stond een vrouw bij die kennelijk vroeg of ze kon helpen. Maar dichterbij gekomen bleek de man daar geheel vrijwillig te zijn gaan liggen om iets te schilderen. Preciezer gezegd om een lelijke kauwgumpuist te beschilderen als betrof het een 19e eeuws miniatuurtje. Ben Wilson heette de man en hij vertelde dat hij het afgelopen weekend al zeven van dit soort kauwgumschilderijtjes had gemaakt. Dit exemplaar had hij overigens vorig jaar al geschilderd – hij was het miniatuurtje nu alleen maar aan het restaureren.

Wilson was één van de tientallen veelal jonge kunstenaars die van 9 tot en met 11 augustus de Tilburgse binnenstad 'gekaapt' hadden met een heus manifest waarin onder meer te lezen viel: 'Verwondering is ons doel. Charme, humor en de omkering van het alledaagse zijn onze wapens'. 'Kaapstad' heette het evenement en het werd voor de tweede keer gehouden. Met dank aan vooral de ondernemers van de binnenstad die als hoofdsponsor optraden.

Het programma viel zeer in de smaak bij het publiek. Het was dan ook zeer gevarieerd, zette hier en daar aan tot denken en discussie en zorgde niet op de laatste plaats voor aangenaam vermaak. Zo konden mensen via een hoge trap zo dicht bij Willem II op de Heuvel komen dat ze hem een kus of aai konden geven (The Royal Kiss) of een selfie maken. Ze konden een performance over 'wat zegt jouw kleding over jou?' meemaken in de overdekte Frederikstraat die opeens de allure kreeg van een Parijse passage. En zo kon je ook je eigen JA-betoging houden op het Pieter Vreedeplein waar voor de kinderen een zandbak was aangelegd met prachtige, exotisch gekleurde korrels. En liep je een stukje verder de Heuvelstraat in dan stond daar een jonge vrouw met een geweldig groot hoorapparaat aan wie je je grootste geheim kon vertellen. En dit is dan nog maar een kleine greep uit het programma.

Na afloop gingen er stemmen op van mensen die zich afvroegen of het niet mogelijk was tenminste één tijdelijk kunstwerk permanent te behouden voor de stad. Wat mij betreft komt daarvoor zeker de duikster in aanmerking die van het kunstwerk dat in de volksmond bekend staat als 'De Duikplank' – wie kent nog de oorspronkelijke naam? – een echte duikplank maakte. Al zal de oorspronkelijke maker daar waarschijnlijk niet zo blij mee zijn...